Niemcowa (kolonia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Niemcowa
kolonia
Ilustracja
Jeden z ocalałych domów na Niemcowej
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

nowosądecki

Gmina

Piwniczna-Zdrój

Strefa numeracyjna

18

Kod pocztowy

33-343[2]

Tablice rejestracyjne

KNS

SIMC

0459454

Położenie na mapie gminy Piwniczna-Zdrój
Mapa konturowa gminy Piwniczna-Zdrój, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Niemcowa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Niemcowa”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Niemcowa”
Położenie na mapie powiatu nowosądeckiego
Mapa konturowa powiatu nowosądeckiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Niemcowa”
Ziemia49°26′59″N 20°39′26″E/49,449722 20,657222[1]

Niemcowakolonia w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Piwniczna-Zdrój[3].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.

W miarę rozwoju osadnictwa, gdy pod uprawę roli zajęto już wszystkie nadające się do tego tereny w dolinie rzek, z początkiem XIX wieku i przed II wojną światową wsie na Nowosądcczyźnie stały się już przeludnione. Ludzie stopniowo posuwali się coraz wyżej w góry, poprzez wyrąb lub wypalanie uzyskując nowe tereny pod uprawę i pasterstwo. Na Niemcowej istniało wiele gospodarstw rolniczych, których mieszkańcy żyjąc bardzo biednie, utrzymywali się z uprawy ziemi, pasterstwa i zbieractwa. Przy rozdrożu szlaków turystycznych pod szczytem Niemcowej znajdowało się najwyżej położone w Beskidzie Sądeckim gospodarstwo rolne. Po drugiej wojnie światowej, gdy pojawiły się większe możliwości zarobkowe, młodzi ludzie odpływali do miast[4]. Po 1989 również pasterstwo stało się nieopłacalne[4]. Wskutek trudnych warunków bytowania (w szczególności brak wody i prądu elektrycznego) w ciągu lat powojennych mieszkańcy (lub ich potomkowie) przenieśli się do nowych siedzib położonych w dolinach; proces ten dotyczy też wielu okolicznych zasiedlonych dawniej przysiółków. Opuszczone siedziby uległy dotychczas zniszczeniu np. w wyniku pożarów, m.in. spowodowanych przez nieostrożnych turystów, chroniących się w nich i rozpalających wewnątrz ogniska[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 86779
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 822 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  4. a b Marek Cieszkowski, Paweł Luboński: Gorce – przewodnik dla prawdziwego turysty. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2004. ISBN 83-89188-19-8.
  5. Maria Lebdowiczowa. Lata się posypały. Pismo Samorządu Lokalnego Znad Popradu, 2004. ISSN 1234-1223