Niepoczołowice
54°26′14″N 17°53′17″E/54,437222 17,888056| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) |
645[2] |
| Strefa numeracyjna |
58 |
| Kod pocztowy |
84-223[3] |
| Tablice rejestracyjne |
GWE |
| SIMC |
0165586 |
Położenie na mapie gminy Linia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wejherowskiego  | |
| 54°26′14″N 17°53′17″E/54,437222 17,888056[1]
| |
Niepoczołowice (dodatkowa nazwa w kaszub. Niepòczołowice) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Linia[4][5].
Wieś leży na obrzeżu Kaszubskiego Parku Krajobrazowego na trasie dawnej linii kolejowej z Kartuz do Lęborka.
Prefiks nazwy Niepoczołowice sugeruje, iż ta pochodzi od imienia Niepoczoł. Kolejne nazwy: Niepoczolowitz, Niepotzlowitz, Niepoczlowice, Niepoczólowitz, Niepoczlowitz (1850), Wahlendorf (1873).
Wieś jest siedzibą sołectwa Niepoczołowice, w którego skład wchodzi również miejscowość Niepoczołowice-Folwark. Miejscowość jest połączona nową drogą powiatową (nr 1431G) z Kamienicą Królewską stanowiąc jedyne połączenie szosą asfaltową obszaru gmin Linia i Sierakowice. W kierunku południowym znajduje się jezioro Folwarczne, zaś północnym jezioro Trepczykowo.
Wieś szlachecka położona była w II połowie XVI wieku w powiecie mirachowskim województwa pomorskiego[6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
W miejscowości, jako jedna z 13 figur szlaku turystycznego „Poczuj kaszubskiego ducha" współfinansowanego ze środków unijnych znajduje się rzeźba wykonana przez Jana Redźko na podstawie opracowania "Bogowie i duchy naszych przodków. Przyczynek do kaszubskiej mitologii" Aleksandra Labudy, przedstawiająca kaszubskiego demona zwanego Nëczk.
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0165592 | Niepoczołowice-Folwark | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o Niepoczołowicach pochodzi z 1368. Konrad Zollner, komtur gdański poświadcza w dokumencie, że wdowa po Pietraszu za zgodą syna sprzedała swoją wieś "Niepoczołowitz" Nepuczalowi, Jarogniewowi, Michałowi, Piotrowi, Marcinowi i Mikołajowi. Prawdopodobnie byli oni członkami rodziny szlacheckiej Niepoczołowskich, którzy posługiwali się przydomkami: Domarus, Golijan, Kos, Niemirowicz, Pola, Pirch i Witek. Ludzie w okolicach Niepoczołowic osiedlali się już w czasach prehistorycznych. Świadczą o tym wykopaliska z okresu brązu. Jedna z popielnic z grobu skrzynkowego odkrytego w Niepoczołowicach stanowi ozdobę ekspozycji w Muzeum Archeologicznym w Gdańsku.
M.in. z tej miejscowości swoje korzenie wywodzi Erich von dem Bach-Zelewski.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Niepoczołowice (przystanek kolejowy)
- Cewice
- Kamienica Królewska
- Placówka Straży Granicznej I linii „Niepoczołowice”
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 86908
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-06-01].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 813 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b Rejestr TERYT. Jednostki podziału terytorialnego (TERC). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2023-07-18].
- ↑ Prusy Królewskie w drugiej połowie XVI wieku : suplement. Cz. 1, Mapy, plany, Warszawa 2021, k. 1.
