Nierozłączka czarnogłowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nierozłączka czarnogłowa
Agapornis personatus[1]
Reichenow, 1887
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

papugowe

Rodzina

papugi wschodnie

Podrodzina

damy

Plemię

Agapornithini

Rodzaj

Agapornis

Gatunek

nierozłączka czarnogłowa

Synonimy
  • Agapornis personata Reichenow, 1887[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Nierozłączka czarnogłowa[3] (Agapornis personatus) – gatunek małego ptaka z rodziny papug wschodnich (Psittaculidae) zamieszkujący Tanzanię. Nie jest zagrożona wyginięciem. Często spotykana w hodowli jako ptak ozdobny[4].

Systematyka
Jest to gatunek monotypowy[5][6]. Bywał łączony w jeden gatunek z nierozłączką rudogłową (A. fischeri), a sporadycznie także z nierozłączką krasnogłową (A. lilianae) i czarnolicą (A. nigrigenis)[5].
Zasięg występowania
Występuje w północnej i środkowej Tanzanii. Introdukowane populacje zamieszkują miasta Tanga i Dar es Salaam na wybrzeżu Tanzanii oraz Nairobi, Mombasę i Naivashę w Kenii[4].
Wymiary
długość ciała: 15 cm
masa ciała: 30–40 g
rozpiętość skrzydła: 9–11 cm
Środowisko
Zamieszkuje lesiste łąki i sawanny z akacjami, balsamowcami i baobabami[4]. Zwykle spotykana jest w przedziale wysokości 1100–1800 m n.p.m.[4][7] Zamieszkuje także ogrody i miejskie parki.
Zachowanie
Żyją w niewielkich stadach, a poszczególne osobniki dobierają się w pary. Są to ptaki monogamiczne. Porozumiewają się krzykami, które słychać z daleka. Po wschodzie słońca zajmują się poszukiwaniem pokarmu. Gdy jedna nierozłączka znajdzie pożywienie, zaraz zbierają się tam pozostali członkowie grupy. Pewną część dnia spędzają także pielęgnując swoje upierzenie. Ptaki tworzące parę wzajemnie czyszczą sobie pióra, utrwalając w ten sposób łączące je więzi. Całe stado spędza noc na jednym drzewie.
W niewoli żyją 10–20 lat, długość życia na wolności nie jest znana[7].
Pożywienie
Nasiona, jagody, owoce, pączki kwiatów, sporadycznie owady i ich larwy.
Rozmnażanie
Ptaki te gniazdują w koloniach, gdzie każda para buduje własne gniazdo. Zbudowane jest najczęściej z kory i łodyg traw, wyścielane jest za to drobnymi gałązkami, liśćmi i korą. Po odbyciu godów samica składa 3–8 jaj i wysiaduje je samotnie przez trzy tygodnie. Przez pierwszy okres wymagają stałego karmienia, czym zajmuje się samiec. Gdy pisklęta pokryją się puchem, samica zaczyna także pomagać w karmieniu. Młode gniazdo opuszczają po 40 dniach, ale są jeszcze przez jakiś czas dokarmiane przez rodziców. Potem stają się samodzielne i dołączają do stada. Zdolne do rozrodu stają się w wieku 2–3 lat, kiedy to łączą się w pary.
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje nierozłączkę czarnogłową za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji uznaje się za stabilny[2]. Liczebność populacji nie została dokładnie oszacowana, jednak ptak ten opisywany jest jako dość pospolity, lokalnie pospolity[2]. Papuga ta została wpisana do Załącznika II konwencji waszyngtońskiej[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Agapornis personatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c Agapornis personatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Agapornithini Salvin, 1882 (wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-07].
  4. a b c d Masked Lovebird (Agapornis personatus). [w:] Parrot Encyclopedia [on-line]. World Parrot Trust. [dostęp 2020-10-07]. (ang.).
  5. a b Yellow-collared Lovebird (Agapornis personatus). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2020-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
  6. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Parrots, cockatoos. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-10-07]. (ang.).
  7. a b Weimer, K.: Agapornis personatus. [w:] Animal Diversity Web [on-line]. 2013. [dostęp 2020-10-07]. (ang.).
  8. Agapornis personatus. [w:] Species+ [on-line]. UNEP-WCMC, CITES Secretariat. [dostęp 2020-10-07]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]