Niewkacz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Niewkaczstrunowy instrument muzyczny. Wywodzi się konstrukcyjnie od fidoli, lecz jest powiększony, ma 99 strun, większe pudło rezonansowe i szerszą skalę.

Zaprojektowany został przez kompozytora Jana A.P. Kaczmarka i zbudowany w 1983 przez poznańskich lutników Stefana i Jakuba Niewczyków, stąd nazwa pochodzi od Niewczyk-Kaczmarek[1]. Istnieje w jedynym egzemplarzu, używanym w latach 80. przez Jana Kaczmarka w niektórych nagraniach i na koncertach Orkiestry Ósmego Dnia.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marcin J. Januszkiewicz, Adam Pleskaczyński, Podręcznik Poznańczyka, Art Media Studio, Poznań, 2002, s.137, ISBN 83-917912-0-3

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]