Nikanor (Popović)

Nikanor

Svetozar Popović
Biskup temeszwarski
Kraj działania	Austro-Węgry
Data i miejsce urodzenia	1831 Kišfaluba
Data i miejsce śmierci	22 lipca 1901 Temesvár
Biskup temeszwarski
Okres sprawowania	1891–1901
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Serbski Kościół Prawosławny – Patriarchat Karłowicki
Śluby zakonne	25 września 1890
Diakonat	1862
Prezbiterat	1862
Nominacja biskupia	1891
Chirotonia biskupia	1891

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	27 grudnia 1891
Miejscowość	Sremski Karlovci
Miejsce	Sobór św. Mikołaja
Konsekrator	Jerzy
Współkonsekratorzy	Nektariusz (Dimitrijević), Miron (Nikolić)
Współkonsekrowani biskupi German (Opačić) 6 maja 1894

Nikanor, imię świeckie Svetozar Popović (ur. 1831 w Kišfalubie, zm. 22 lipca 1901 w Temesvárze) – serbski biskup prawosławny.

Życiorys

Był synem serbskiego nauczyciela. W dzieciństwie stracił matkę; jego ojciec wstąpił wówczas do monasteru Privina Glava. Svetozar Popović ukończył niższe gimnazjum we Vrbasie, natomiast wyższe – w Peszcie. Tam też ukończył studia prawnicze. Następnie wstąpił do seminarium duchownego w Sremskich Karlovcach. W 1860 został profesorem w serbskim gimnazjum w tym samym mieście i pracował w tym charakterze przez dwa lata. W 1862 przyjął święcenia kapłańskie i został skierowany do parafii w Čurugu i w Bačincach, był również dziekanem dekanatu žabalskiego.

25 września 1890 został postrzyżony na mnicha w monasterze Grgeteg, przez archimandrytę Hilariona, przyjmując imię zakonne Nikanor. Następnie został przełożonym monasteru Šišatovac; następnie przeniesiono go do monasteru Beočin, gdzie także kierował wspólnotą. W 1891 otrzymał nominację na biskupa temesvarskiego i w związku z tym otrzymał godność archimandryty. Jego chirotonia biskupia odbyła się również w 1891 w soborze św. Mikołaja w Sremskich Karlovcach pod przewodnictwem patriarchy serbskiego Jerzego w asyście biskupów vršackiego Nektariusza oraz pakrackiego Mirona. Na katedrze pozostawał przez dziesięć lat, do śmierci. Został pochowany na cmentarzu serbskim w Temesvárze.