Niklozamid

Niklozamid

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 5-chloro-N-(2-chloro-4-nitrofenylo)-2-hydroksybenzamid
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C13H8Cl2N2O4
Masa molowa	327,12 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	50-65-7
PubChem	4477
DrugBank	DB06803
SMILES C1=CC(=C(C=C1[N+](=O)[O-])Cl)NC(=O)C2=C(C=CC(=C2)Cl)O
InChI InChI=1S/C13H8Cl2N2O4/c14-7-1-4-12(18)9(5-7)13(19)16-11-3-2-8(17(20)21)6-10(11)15/h1-6,18H,(H,16,19) InChIKey RJMUSRYZPJIFPJ-UHFFFAOYSA-N
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2016-12-16] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Uwaga Zwroty H H400 Zwroty P P273 Numer RTECS VN8400000
Klasyfikacja medyczna
ATC	P02DA01

Niklozamid – organiczny związek chemiczny stosowany jako lek przeciwpasożytniczy w leczeniu zakażenia tasiemcem – tasiemcem nieuzbrojonym, tasiemcem uzbrojonym, brudzogłowcem szerokim oraz tasiemcem karłowatym.

Mechanizm działania

Niklozamid hamuje wytwarzanie ATP u pasożytów oraz wywiera wpływ na metabolizm węglowodanów. Ponadto powoduje wzrost wrażliwości tasiemców na enzymy proteolityczne.

Działania niepożądane

Sporadycznie występują dolegliwości żołądkowo-jelitowe.

Stosowanie

Podaje się jednorazowo w dawce 2 g. W inwazji wywołanej T. solium po 2 godz. od podania niklozamidu należy zastosować lek przeczyszczający, ponieważ nie wywołuje on obumarcia jaj tasiemców, które mogłyby przedostać się do krwiobiegu i spowodować rozwój wągrzycy.

Preparaty

• Devermin (Chinoin)
• Radeverm (Germed)
• Teniarene (Amsa)
• Trédémine (Bellon)
• Yomesan (Bayer)

Bibliografia

• Ernst Mutschler, Gerd Geisslinger: Farmakologia i Toksykologia Mutschlera. MedPharm, 2010. ISBN 978-83-60466-81-0.brak strony w książce
• Jan Kazimierz Podlewski: Leki współczesnej terapii. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1989, s. 419. ISBN 83-200-0943-X.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.