Nikon (Fomiczow)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nikon
Nikołaj Fomiczow
Arcybiskup permski i solikamski
Kraj działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

22 maja 1910
Petersburg

Data i miejsce śmierci

13 kwietnia 1995
Petersburg

Arcybiskup permski i solikamski
Okres sprawowania

1977–1982

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia petersburska

Śluby zakonne

11 sierpnia 1962

Diakonat

17 czerwca 1945

Prezbiterat

12 maja 1946

Chirotonia biskupia

26 sierpnia 1962

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

26 sierpnia 1962

Konsekrator

Pimen

Współkonsekratorzy

Nikodem (Rotow), Leonid (Polakow), Cyprian (Ziornow), Aleksy (Ridigier)

Nikon, imię świeckie Nikołaj Wasiliewicz Fomiczow (ur. 9 maja?/22 maja 1910 w Petersburgu, zm. 13 kwietnia 1995 tamże) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie urzędniczej. W 1936 ukończył studia w instytucie transportu kolejowego w Leningradzie, uzyskując tytuł inżyniera energetyka. Pracował w zawodzie do 1945, równocześnie służąc jako hipodiakon kolejnych metropolitów leningradzkich. 17 czerwca 1945 metropolita leningradzki Grzegorz wyświęcił go na diakona, zaś 12 maja 1946 – na kapłana, kierując go do pracy duszpasterskiej w różnych cerkwiach Leningradu. W tym samym roku Nikołaj Fomiczow podjął również w trybie eksternistycznym naukę w seminarium duchownym w Leningradzie, którą ukończył w 1950 z tytułem kandydata nauk teologicznych. Od 1950 do 1952 był proboszczem parafii św. Włodzimierza w Lisim Nosie, zaś od 1952 do 1953 – parafii Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Pietrozawodsku. Następnie od 1953 do 1956 był proboszczem parafii przy soborze Przemienienia Pańskiego w Żytomierzu, proboszczem soboru w Wielkich Łukach (1956-1958), służył w cerkwiach w Nowej Ładodze (1958-1960) i ponownie w Leningradzie (1960-1962).

11 sierpnia 1962 w Ławrze Troicko-Siergijewskiej złożył wieczyste śluby mnisze z imieniem Nikon na cześć świętego mnicha Nikona z Radoneża. Trzy dni później otrzymał godność archimandryty. 26 sierpnia 1962 miała miejsce jego chirotonia na biskupa wyborskiego, wikariusza eparchii leningradzkiej, w której jako konsekratorzy wzięli udział metropolita leningradzki i ładoski Pimen, arcybiskup jarosławski i rostowski Nikodem, arcybiskup możajski Leonid (Polakow), biskup dmitrowski Cyprian oraz biskup talliński i estoński Aleksy. Od listopada tego roku nosił tytuł biskupa łuskiego, pozostając wikariuszem eparchii leningradzkiej.

W 1963 przeniesiony na katedrę ryską i łotewską, sprawował urząd przez trzy lata, do momentu ponownego przeniesienia do eparchii archangielskiej i chołmogorskiej. Następnie od 1977 do 1982 kierował eparchią kałuską i borowską, od 1977 jako arcybiskup. Od 1982 do 1984, gdy odszedł w stan spoczynku, był arcybiskupem permskim i solikamskim. Żył od tej pory w Leningradzie, regularnie odprawiał nabożeństwa w cerkwi Włodzimierskiej Ikony Matki Bożej w tym mieście oraz w cerkwi św. Pantelejmona w Siestroriecku. Zmarł po krótkiej chorobie w 1995 i został pochowany na cmentarzu Ławry św. Aleksandra Newskiego.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]