Nikołaj Golicyn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 02:07, 20 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Nikołaj Golicyn
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1850
Poriecze, gubernia moskiewska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

2 lipca 1925
Leningrad, RFSRR, ZSRR

Przewodniczący Rady Ministrów Imperium Rosyjskiego
Okres

od 27 grudnia 1916?/9 stycznia 1917
do 27 lutego?/12 marca 1917

Poprzednik

Aleksander Trepow

Następca

Gieorgij Lwow

Nikołaj Dmitriewicz Golicyn książę, ros. Николай Дмитриевич Голицын (ur. 12 kwietnia 1850 we wsi Poriecze pow. Możajsk, zm. 2 lipca 1925) – ostatni premier Imperium Rosyjskiego w okresie rządów Mikołaja II (1894-1917).

Urodził się w rodzinie książęcej starego rosyjskiego rodu. W l. 1885 – 1903 był gubernatorem kolejno guberni: archangielskiej, kałuskiej i twerskiej. Od 1903 senator, od 1915 członek Rady Państwa (frakcja prawicy) i przewodniczący Komisji Pomocy Rosyjskim Jeńcom. Popierany przez żonę Mikołaja II – Aleksandrę Fiodorowną. Przewodniczący Rady Ministrów w okresie 27 grudnia 1916?/9 stycznia 1917 - 27 lutego?/12 marca 1917. Obalony przez rewolucję lutową.

Po rewolucji lutowej odszedł z polityki. Po przewrocie bolszewickim pozostał w Rosji. W latach 1920-22 dwukrotnie aresztowany przez Czeka i GPU. Po aresztowaniu przez OGPU w 1925 skazany administracyjnie przez OSO przy Kolegium OGPU i stracony[1].

Bibliografia, linki

Przypisy

  1. Golitsyn, Nikolai, photo, biography [online], persona.rin.ru [dostęp 2017-11-25].