Nikołaj Woronichin
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 marca 1956 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
naukowiec |
| Narodowość | |
| Tytuł naukowy | |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
naczelnik działu hydrobiologii, profesor działu roślin zarodnikowych |
| Pracodawca |
Główny Ogród Botaniczny Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej |
| Rodzice | |
| Małżeństwo |
Tatiana Władimirowna Woronichina[1] |
| Dzieci |
Tatiana Nikołajewna Woronichina (architektka)[1] |
| Krewni i powinowaci |
wnuk: Oleg Szczerbin (wydawca)[1] |
| Odznaczenia | |
| |
Nikołaj Nikołajewicz Woronichin (ros. Николай Николаевич Воронихин; ur. 18 lipca 1882 w Gatczynie, zm. 18 marca 1956 w Leningradzie) – rosyjski i radziecki botanik (fykolog, mykolog).
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Syn Nikołaja Aleksiejewicza Woronichina, petersburskiego lekarza[2]. Spokrewniony dalej z architektem Andriejem Woronichinem[1]. W 1907 roku ukończył Cesarski Uniwersytet Petersburski[3] (przyrodoznawstwo na wydziale fizyczno-matematycznym)[2]. Został asystentem Władimira Komarowa[4]. W latach 1912–1922 pracował na Kaukazie[3], wykładając w Tyflisie[2], po czym wrócił do Petersburga (wówczas Piotrogrodu, następnie Leningradu). Tam został pracownikiem Głównego Ogrodu Botanicznego Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Pracował w nim przez następne kilkadziesiąt lat. W 1931 roku ogród został włączony w struktury Radzieckiej Akademii Nauk jako jednostka Instytutu Botanicznego im. Komarowa[3]. W 1934 roku został doktorem nauk biologicznych. W ogrodzie botanicznym początkowo zarządzał działem hydrobiologii, a od 1939 roku zajmował stanowisko profesora działu roślin zarodnikowych[2].
Na początku kariery prowadził badania nad glonami bentosowymi Morza Czarnego[4]. Następnie zajął się fitopatologią roślin uprawianych na Zakaukaziu w zakresie chorób wywoływanych przez grzyby[3]. W połowie lat 20. powrócił do fykologii[4], opisując florę glonów śródlądowej części europejskiej ZSRR[3]. W 1949 roku wraz z E.W. Szlapinową napisał rozdział „Водоросли” do książki Żyzń priesnych wod SSSR (ros. Жизнь пресных вод СССР), będący pierwszym tego typu opracowaniem słodkowodnej fykoflory ZSRR[4]. Oprócz badań terenowych w rejonie kaukasko-czarnomorskim prowadził badania w północnej części Rosji, na Uralu, Ałtaju i w Jakucji[2]. Jest autorem ponad 165 publikacji naukowych[2].
Opisał 75 nowych gatunków i 6 rodzajów grzybów, głównie fitopatogenów[4]. Jako autor nazw taksonów jest podpisywany skrótem Woron.[5]
Nagrody i upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
Otrzymał Order Czerwonego Sztandaru Pracy (1946) i nagrodę im. Komarowa (1952)[2].
Dla jego uczczenia Aleksandr Jelenkin nowo opisanemu rodzajowi sinic nadał nazwę Woronichinia (1933)[3].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Według Bolszej biograficzeskiej encikłopedii 17 lipca.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Воронихин Николай Николаевич (1882 – 1956). Некрополь Санкт-Петербурга и окрестностей. [dostęp 2017-10-31]. (ros.).
- ↑ a b c d e f g Wiktorija Utoczkina: Николай Воронихин Nikolay Voronikhin. [w:] Знаменитости [on-line]. peoples.ru, 2017-06-08. [dostęp 2017-11-01]. (ros.).
- ↑ a b c d e f Воронихин Николай Николаевич. Научное Наследие России. [dostęp 2017-10-31]. (ros.).
- ↑ a b c d e Воронихин, Николай Николаевич. [w:] Большая биографическая энциклопедия [on-line]. [dostęp 2017-10-31]. (ros.).
- ↑ Woronichin, Nikolai Nikolaevich (1882-). The International Plant Names Index. [dostęp 2017-11-01]. (ang.).