Ningxia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Region Autonomiczny Ningxia Hui
region autonomiczny
ilustracja
Państwo

 ChRL

Stolica

Yinchuan

Kod ISO 3166-2

CN-64

Gubernator

Xian Hui[1]

Powierzchnia

66 000 km²

Populacja (2020)
• liczba ludności


7 202 654[2]

• gęstość

110 os./km²

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba prefektur

5

Liczba powiatów

21

Liczba gmin

219

Położenie na mapie Chin
Położenie na mapie
Strona internetowa

Ningxia (wym. [nǐŋɕjâ]; Region Autonomiczny Ningxia Hui; chin: 宁夏回族自治区; pinyin: Níngxià Huízú Zìzhìqū) – region autonomiczny w północnych Chinach. Ningxia graniczy z prowincjami: Shaanxi, Gansu oraz z regionem autonomicznym Mongolia Wewnętrzna. Przez jego terytorium przepływa Żółta Rzeka. Większość obszaru ma charakter pustynny lub półpustynny.

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Region obejmuje zachodnie obszary Wyżyny Lessowej, ograniczone od zachodu szeroką doliną rzeki Huang He. Na zachód od rzeki ciągnie się równolegle do niej pasmo gór Helan Shan, a dalej pustynna równina.

Panuje klimat umiarkowany kontynentalny - ciepły i suchy. Średnie temperatury: styczeń: - 10 °C, lipiec: 23 °C. Roczna suma opadów ok. 100 mm (opady głównie w porze letniej). Często występują burze piaskowe.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Ningxia jest pierwotną siedzibą ludu Hui, który językowo nie różni się od ludu Han (głównej grupy ludności Chin) ale od wieków wyznaje islam, który został przyjęty w wyniku kontaktów z muzułmańskimi kupcami.

Pod względem etnicznym ludność jest mieszana. Składa się z Hui, stanowiących prawdopodobnie około 50% ludności, oraz Chińczyków Han i nielicznych Mongołów.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Do końca dynastii Qing tereny obecnego regionu Ningxia były częścią Mongolii Wewnętrznej. W 1914 roku obszar ten został wydzielony i włączony do prowincji Gansu. W 1928 roku utworzono odrębną prowincję Ningxia.

Po utworzeniu Chińskiej Republiki Ludowej Ningxia została w 1954 roku ponownie włączona do prowincji Gansu, jednak już 4 lata później na nowo ją wydzielono, nadając jej wówczas status regionu autonomicznego[3].

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

Region ten jest jednym z najuboższych obszarów Chin (zajmuje przedostatnie miejsce przed Tybetem pod względem wytwarzanego PKB). Podstawą gospodarki jest rolnictwo. Stosunkowo dobre warunki dla rolnictwa stwarza osłonięcie rejonów nawadnianych od suchych wiatrów północno-zachodnich przez góry Helan Shan. Uprawia się m.in.: ryż, pszenicę, proso, kukurydzę a z roślin przemysłowych: bawełnę, len zwyczajny, sezam, buraki cukrowe. Duże znaczenie ma także hodowla koni, wielbłądów, owiec. Występują tu takie kopaliny jak: ropa naftowa, rudy żelaza, srebro, fosforyty, kaolin, węgiel kamienny. Istnieje słabo rozwinięty przemysł włókienniczy, spożywczy, maszynowy, chemiczny i hutniczy.

Do aktywizacji tego zaniedbanego obszaru przyczyniła się budowa linii kolejowej Baotou-Lanzhou w 1958 roku. Z surowców mineralnych duże znaczenie ma eksploatacja soli ze słonego jeziora Jilantai Yanchi. Zbudowana dla wywozu soli linia kolejowa o długości 120 km, łączy je z koleją Baotou-Lanzhou.

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

Ningxia dzieli się na 5 prefektur miejskich:

Mapa Lp. Nazwa Chiński Hanyu pinyin Siedziba
— Prefektury miejskie —
1 Yinchuan 银川市 Yínchuān Shì Dzielnica Xingqing
2 Shizuishan 石嘴山市 Shízuǐshān Shì Dzielnica Dawukou
3 Wuzhong 吴忠市 Wúzhōng Shì Dzielnica Litong
4 Zhongwei 中卫市 Zhōngwèi Shì Dzielnica Shapotou
5 Guyuan 固原市 Gùyuán Shì Dzielnica Yuanzhou

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Xian Hui re-elected chairwoman of NW China region [dostęp 2021-05-21] (ang.).
  2. Communiqué of the Seventh National Population Census (No. 3) [dostęp 2021-05-21] (ang.).
  3. Ningxia, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2011-03-14] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Maryański, Andrzej Halimarski: "Chiny", Wydawnictwo Naukowe PWN, 1980, Warszawa 83-01-00952-7

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]