Nintendo Entertainment System

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Wolfgang (dyskusja | edycje) o 02:20, 11 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Nintendo Entertainment System
Ilustracja
Amerykański/europejski NES (góra) i japoński Famicom (dół)
Typ

konsola gier wideo

Producent

Nintendo

Generacja

trzecia generacja

Premiera

JP 15 lipca 1983
EU1 września 1986
USA18 października 1985

Nośniki danych

kartridż

Kontrolery

2 gamepady w zestawie

Sprzedanych
jednostek

61,91 miliona[1]

Najlepiej
sprzedawana gra

Super Mario Bros.

Poprzednik

Color TV-Game

Następca

SNES (Super Famicon)

[{{{www}}} Strona internetowa]

Nintendo Entertainment System (w skrócie NES) – 8-bitowa konsola gier wideo firmy Nintendo, znana pierwotnie na rynku japońskim jako Famicom (Nintendo Family Computer, po raz pierwszy zaprezentowany 15 lipca 1983).

Japonia

Famicom AV z 2 portami kontrolerów jak NES na froncie oraz z prawej strony port kontrolerów i rozszerzeń z pierwszego modelu Famicoma

Konsolę zaprojektował Masayuki Uemura. Pierwsze egzemplarze Famicoma miały sporo błędów w oprogramowaniu. Błędy te zostały z czasem poprawione.

W 1993 dokonano modyfikacji w budowie Famicoma i wydano tę konsolę ponownie. Głównym celem zmian w modelu oznaczonym jako HVC-101 było zastosowanie kompozytowego wyjścia sygnału AV, które od początku lat dziewięćdziesiątych zaczęło być stosowane w japońskich odbiornikach telewizyjnych. Zmieniono również wygląd konsoli i kontrolerów a także umożliwiono ich odłączanie, które w pierwotnej wersji były zamocowane na stałe. Od zastosowanego wyjścia sygnału nowy model jest nazywany AV Famicom.

Konsola zyskała znaczną popularność w Japonii, co skłoniło Nintendo do jej dystrybucji na rynku amerykańskim i europejskim, gdzie znana jest jako Nintendo Entertainment System. Na potrzeby tych rynków zmieniono znacznie wygląd konsoli.

Ameryka i Europa

Po sukcesie na rynku japońskim konsoli Famicom firma Nintendo zdecydowała się wprowadzić produkt na rynek w Stanach Zjednoczonych oraz Europie. Zmianie uległa nazwa oraz obudowa konsoli i system wkładania kartridżów (zwiększono liczbę pinów kartridża z 60 do 72). Dodatkowe piny wykorzystywane były do dodanego w tej konsoli zabezpieczenia uniemożliwiającego uruchomienie nielicencjonowanych gier oraz gier z innego regionu. Pierwszy raz poza Japonią zaprezentowana została w grudniu 1985 roku na targach Consumer Electronics Show w USA.

W 1993 w Ameryce Północnej i Australii pojawiła się odnowiona wersja konsoli o mniejszej, podobnej do Famicoma AV obudowie. Konsola popularnie nazywana "top loader" oznaczona była jako "NES-101". W konsoli zrezygnowano z układu uniemożliwiającego uruchamianie nielicencjonowanych i sprowadzanych gier oraz złącza AV ale oferowana była w niższej cenie, co miało być czynnikiem przyciągającym klientów. Konsola miała być całkowicie zgodna z poprzednią wersją, ale nie działał na niej moduł Game Genie skonstruowany przez firmę Codemasters i sprzedawany przez Galoob Toys, który umożliwiał stosowanie w grach kodów i rozpoczynanie gry w dowolnym momencie.

Popularność

Porównanie konsoli NES z różnych regionów. Od góry: japoński Famicom, europejski model NES i amerykański model NES

Sprzedano łącznie ponad 60 mln egzemplarzy konsoli, w tym w samej Japonii ok. 19 mln[1]. Wśród najbardziej znanych tytułów, które ukazały się na Famicom/NES znalazły się Mario Bros oraz Super Mario Bros. Sukces konsoli sprawił, że na świecie powstało wiele jej klonów. W Polsce, a także w innych krajach Europy dużą popularność zdobył klon Famicoma – Pegasus, głównie dzięki swej dostępności na rynkach i targowiskach.

Ostatnią grą na NES-a była Wario's Woods wydana w 1994 roku. W 1995 firma oficjalnie wycofała konsolę ze sprzedaży. Szacuje się, że na całym świecie sprzedano ok. 62 mln egzemplarzy konsoli i ponad 500 mln gier[1].

Dane techniczne

Układy CPU i PPU konsoli NES oraz ich klony
  • Procesor: 8-bitowy procesor Ricoh RP2A03 – 1,79 MHz NTSC lub RP2A07 – 1,66 MHz PAL[2]
  • Procesor graficzny (PPU): 5,37 MHz
  • Pamięć: 2 kB RAM, 2 kB video RAM + dodatkowa na kartridżu[2]
  • Grafika: Rozdzielczość 256 × 224 NTSC, 256 × 240 PAL, max. 64 sprite'y o rozmiarze 8 × 8 lub 8 × 16 pikseli[2]
    • 53 kolory (w tym 5 odcieni szarości), 25 wyświetlanych równocześnie, 4 na sprite’a
  • Dźwięk: 5-kanałowy dźwięk mono (1 kanał szumów, 1 PCM i 3 dźwiękowe)
  • Nośnik danych: kartridż 60 pinów (Japonia), 72 piny (USA i Europa) lub specjalna dyskietka FDS
  • Pojemność nośnika: od 8 kB (Galaxian) do 4 MB (np. Dragon Warrior 4). Niektóre nielicencjonowane gry zajmowały więcej.
  • Kontrolery:
    • Pierwszy model Famicoma: 2 dżojpady przymocowane na stałe, w jednym zamiast przycisków START i SELECT znajduje się mikrofon.
    • Pozostałe modele: dżojpady są odłączane i nie posiadają mikrofonu
  • Wejścia:
    • Famicom Expansion Port – DB 15 pinów tzw. męskie (tylko Japońskie wersje konsoli)
    • 2 gniazda kontrolerów – 7 pinów (poza pierwszym modelem Famicoma)
  • Wyjście AV: RF, w wybranych modelach: Composite Video z dźwiękiem mono

Akcesoria

Family Computer Disk System – FDS

Po niespodziewanym sukcesie Famicoma, dotychczasowe kartridże okazały się niewystarczające, oferowały małą pojemność, były kosztowne i trudne w produkcji oraz nie posiadały możliwości zapisu gry. By sprostać nowym oczekiwaniom, w roku 1986 Nintendo stworzyło przystawkę do Famicoma o nazwie Famicom Disk System. FDS używał magnetycznych, dwustronnych dyskietek o pojemności 56 kB na stronę z możliwością zapisu stanu gry, nowy nośnik nosił nazwę Disk Card.

W rozpowszechnianiu nowego dodatku miał pomóc fakt, że nowe gry miały być wydawane tylko i wyłączne w tym formacie. Jedną z gier, które początkowo pojawiły się tylko na FDS, była The Legend of Zelda. Kolejnym czynnikiem sprzyjającym FDS była możliwość nagrania nowej gry na dyskietkę, za niższą cenę niż zakup nowego kartridża.

FDS nigdy nie opuścił Japonii ponieważ zanim mógł być wydany w USA lub Europie, technologia tworzenia kartridży została udoskonalona, mogły one przechowywać więcej danych niż dyskietki, były bardziej niezawodne, gry ładowały się szybciej oraz do zapisu gier wykorzystano baterię. Rozwój kartridży skłonił Nintendo do powrotu do tego medium także w Japonii.

Klony konsoli Famicom (tzw. "Famiclony")

NES Classic Edition

Od roku 1993 w Chinach i w Rosji produkowane są pirackie konsole, działające z grami na Famicoma. Najpopularniejszą w Polsce była konsola Pegasus. Wytwarzane są również kartridże z pirackimi grami, a nawet zhackowane lub zrobione od podstaw nowe gry.

W roku 2003 wygasły patenty związane z konsolą Famicom oraz 2005 z konsolą NES[3], dzięki czemu klony tych konsoli stały się legalne. Pozwoliło to na powstanie nowych klonów takich jak Hyperkin Retron, AVS i innych, sprzedawanych między innymi na terenie Unii Europejskiej, USA i Japonii.

W listopadzie 2016 roku Nintendo wydało konsolę NES Classic Edition, będącą miniaturowym NES-em z preinstalowanymi grami oraz jego japoński odpowiednik – Classic Mini: Family Computer. Sprzedano ponad 1,5 mln egzemplarzy sprzętu[4].

Przypisy

  1. a b c Consolidated Sales Transition by Region. Nintendo. [dostęp 2012-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-14)]. (ang.).
  2. a b c Christian Nutt, Benjamin Turner: Metal Storm: All About the Hardware. GameSpy. [dostęp 2014-05-05]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  3. Are Hardware Clones Legal?.
  4. Katarzyna Dąbkowska: NES Classic Edition – 1,5 mln sprzedanych egzemplarzy. Nintendo obiecuje zwiększenie produkcji. gram.pl, 2017-02-02. [dostęp 2017-03-01].

Linki zewnętrzne