Niszczyciele typu Folgore

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Niszczyciele typu Folgore
Ilustracja
Kraj budowy

Włochy

Użytkownicy

Regia Marina Włochy

Zbudowane okręty

4

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

1220 (1 340) ton standardowa,
2096 (2 130) ton pełna

Długość

96,05 m

Szerokość

9,2 m

Zanurzenie

3,31 m

Napęd

2 turbiny parowych typu Belluzzo, 3 kotły, Moc 44 000 KM (32 800 kW)

Prędkość

38 węzły (70 km/h)

Zasięg

3600 mil morskich (6 700 km) przy prędkości 12 węzłów

Załoga

1983

Uzbrojenie

4 działa 120 mm (2x2)
2 działa przeciwlotnicze 40 mm
4 najcięższe karabiny maszynowe 13,2 mm
6 wyrzutni torped 533 mm (2x3)
54 miny

Niszczyciele typu Folgore – typ włoskich niszczycieli zbudowanych w latach 30. Wszystkie cztery jednostki służyły podczas II wojny światowej i zostały zatopione.

Niszczyciele typu Folgore były zmodyfikowanym typem Dardo, w którym zmniejszono szerokość kadłuba o pół metra, do 9,2 m, aby zwiększyć prędkość[1]. Oprócz tego turbiny parowe systemu Parsonsa zamieniono na turbiny Belluzzo i zrezygnowano z montażu haubicy strzelającej pociskami oświetlającymi[2]. Zmniejszenie szerokości spowodowało zmniejszenie pojemności burtowych zbiorników paliwa o ok. 100 ton i zmniejszenie zasięgu, oraz pogłębiły się problemy ze statecznością, jakie miały już niszczyciele typu Dardo[2]. W celu polepszenia stateczności na okrętach należało dokonać przeróbek, w tym dodać 90 ton balastu[2].

Okręty[edytuj | edytuj kod]

Okręt Stocznia Zbudowany Los
Baleno CNQ Fiume 15 czerwca 1932 Zatopiony 17 kwietnia 1941 przez brytyjskie niszczyciele HMS "Jervis", HMS "Nubian", HMS "Mohawk" i HMS "Janus" podczas bitwy o konwój Tarigo.
Folgore OC Partenopei, Neapol 1 lipca 1932 Zatopiony 2 grudnia 1942 przez brytyjskie krążowniki Force Q w rejonie Skerki Bank.
Fulmine CNQ Fiume 14 września 1932 Zatopiony 9 listopada 1942 przez brytyjskie okręty nawodne zespołu Force K w czasie bitwy o konwój Duisburg.
Lampo OC Partenopei, Neapol 13 sierpnia 1932 Uszkodzony przez brytyjskie niszczyciele podczas bitwy o konwój Tarigo 17 kwietnia 1941, zatopiony przez bombowce 30 kwietnia 1943 koło przylądka Bon.


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Patianin 2013 ↓, s. 16.
  2. a b c Patianin 2013 ↓, s. 16-17.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Siergiej Patianin. «Strieły» i «mołnii». Esmincy tipow «Dardo» i «Folgore». „Arsienał-Kollekcyja”. Nr 1/2013 (7), s. 15-45, styczeń 2013. Moskwa. (ros.). 
  • Whitley, M.H. (1988). Destroyers of World War 2. Cassell Publishing. ISBN 1-85409-521-8.