Nitraty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Nitraty[potrzebny przypis] − nazwa farmaceutyczna grupy leków nasercowych, stosowanych głównie w przerywaniu oraz zapobieganiu napadom choroby wieńcowej. Są to estry alkoholi i kwasu azotowego lub azotawego.

Mechanizm działania[edytuj | edytuj kod]

Działanie nitratów polega na uwalnianiu podczas degradacji w organizmie tlenku azotu (NO) zwanego także EDRF (z ang. endothelium-derived relaxing factor), który poprzez aktywację cyklazy guanylowej i wpływ na stężenie jonów Ca2+ rozszerza światło żył i tętnic. Rozszerzenie naczyń krwionośnych powoduje obniżenie ciśnienia krwi i odciążenie serca. Zwiększa się też ukrwienie serca, przez poprawienie wydolności naczyń wieńcowych.

Uwolnienie NO wymaga udziału grup sulfhydrylowych −SH, ulegających wyczerpaniu po kilku godzinach, co prowadzi do zjawiska tachyfilaksji.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Nitraty stosuje się w:

Działania niepożądane[edytuj | edytuj kod]

Działania niepożądane nitratów wynikają z mechanizmu ich działania farmakologicznego. Są one lekami nieselektywnymi - oddziałują nie tylko na naczynia wieńcowe. Skutkiem rozszerzania naczyń krwionośnych są objawy takie jak:

Poza tym mogą powodować methemoglobinemię.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Waldemar Janiec, Leszek Śliwiński, Emilia Nowińska, Leki zwiększające przepływ wieńcowy, [w:] Waldemar Janiec (red.), Kompendium farmakologii, wyd. 4, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2015, s. 241–248, ISBN 978-83-200-4952-7, OCLC 749163759, patrz podrozdział „Azotany i azotyny”, s. 242–244.