Nowa Biela
50°15′21″N 16°59′34″E/50,255833 16,992778| Artykuł |
50°15′21″N 16°59′34″E |
|---|---|
| - błąd |
39 m |
| WD |
50°18'N, 17°0'E |
| - błąd |
19600 m |
| Odległość |
4 m |
| uroczysko-dawna miejscowość | |
 Staw w Nowej Bieli | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
750-770[1] m n.p.m. |
| SIMC |
nie nadano |
Położenie na mapie gminy Stronie Śląskie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
| 50°15′21″N 16°59′34″E/50,255833 16,992778
| |
Nowa Biela (niem. Neu Bielendorf) – uroczysko-dawna miejscowość, dawniej przysiółek wsi Bielice położonej w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Stronie Śląskie[2].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Nowa Biela położona była na południe od Bielic, w górnej części doliny Białej Lądeckiej, w pobliżu ujścia do niej potoku Bielawka, na wysokości około 750–770 m n.p.m.[1]
Historia[edytuj | edytuj kod]
Powstała jako kolonia pobliskiej wsi Bielice prawdopodobnie w XVI wieku[3]. To tutaj w 1693 roku urodził się Michael Klahr, słynny śląski rzeźbiarz doby baroku[4]. Na początku XIX wieku wieś liczyła 80 mieszkańców i 19 gospodarstw, a także miała własną kaplicę z modrzewiową dzwonnicą[3].
Po 1945 roku po wysiedleniu ludności niemieckiej, wieś pozostała niezasiedlona. Przez kilka lat domy służyły jako łatwo dostępny surowiec budowlany lub materiał opałowy (także modrzewiowa dzwonnica), często wywożony w całości do Polski centralnej. Przez dłuższy czas, aż do końca lat 80. XX wieku zachował się jedynie okazały budynek dawnego posterunku celnego, w którym najpierw po wojnie funkcjonowała strażnica WOP, a później ośrodek wypoczynkowy[3]. Po przejęciu zarządzania budynkiem przez Nadleśnictwo Lądek Zdrój, został on całkowicie zdewastowany, a w końcu rozebrany w 1995 roku.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Teren dawnego przysiółka jest wyjątkowo ciekawy krajobrazowo. Ponad doliną wznoszą się dwie grupy skalne, z których roztacza się szeroki, malowniczy widok na góry[3]. Latem na jednej z nadrzecznych łąk regularnie obozują harcerze. Przez przysiółek prowadzą znakowane szlaki[1]:
żółty szlak turystyczny z Bielic na Przełęcz Dział,
zielony szlak turystyczny z Bielic na Przełęcz Płoszczynę przez rezerwat przyrody Puszcza Śnieżnej Białki.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Widok z Nowej Bieli na Szeroką Kopę -
-
-
Zbiornik
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 213. ISBN 83-7005-341-6.
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – nazwy obiektów fizjograficznych – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 5266
- ↑ a b c d Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, s. XXX. ISBN 978-83-89188-95-3.
- ↑ Anna Sobańska-Maj: Bielice gdzieś na końcu świata. [dostęp 2016-10-03].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, ISBN 83-7005-341-6
- Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak, Iwona Chomiak, Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Siedziba gminy: Stronie Śląskie
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie | |
| Nieoficjalna część miasta | |
| Nieoficjalne miejscowości |
