Nowa Góra (Pieniny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nowa Góra
Ilustracja
Trzy Korony i Nowa Góra. Widok od strony zachodniej.
Państwo

 Polska

Pasmo

Pieniny, Karpaty

Wysokość

902 m n.p.m.

Wybitność

123 m

Położenie na mapie Pienin
Mapa konturowa Pienin, w centrum znajduje się czarny trójkącik z opisem „Nowa Góra”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Nowa Góra”
Ziemia49°24′52,4″N 20°23′47,6″E/49,414556 20,396556

Nowa Góra (902 m n.p.m.) – drugi co do wysokości szczyt Pienin Właściwych i najwyższy szczyt Pienin Czorsztyńskich. Jest to wybitny szczyt o charakterystycznym kształcie ostrego stożka, wyraźnie wyróżniający się na tle innych szczytów Pienin[1]. Znajduje się w głównym grzbiecie Pienin Czorsztyńskich, między Czołem a Kirową Skałką. Na Nowej Górze grzbiet ten załamuje się, wyraźnie uwypuklając się na południe. Podstawa szczytu znajduje się na wysokości ok. 730 m n.p.m.[2] Góra zbudowana jest z twardych wapieni zaliczanych do serii pienińskiej[1]. Od zachodniej strony jej stoki opadają do głębokiej doliny Kirowego Potoku (dopływ Macelowego Potoku), od wschodniej do wąwozu Za Kocioł (odgałęzienie Wąwozu Szopczańskiego)[3].

Nowa Góra jest całkowicie porośnięta lasem, ale u jej podstawy po północnej stronie znajduje się polana: Zakoczył. U podnóży po stronie południowej również znajdują się polany zwane Pod Nową Górą[2].

Nowa Góra znajduje się na obszarze Pienińskiego Parku Narodowego i nie jest udostępniona turystycznie. Nazwa pojawiła się na mapach już w 1822[1]. Ciekawa flora. M.in. stwierdzono tutaj występowanie takich rzadkich w Polsce gatunków roślin, jak: ostrożeń głowacz, dwulistnik muszy, oset pagórkowy i kokorycz żółtawa[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, ISBN 83-915859-4-8.
  2. a b Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2021-09-28].
  3. Pieniński Park Narodowy. Pieniny polskie i słowackie. Mapa 1:20 000, Kraków: Wyd. Kartograficzne Polkart, lipiec 2006, ISBN 83-87873-07-1.
  4. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
Od lewej: Nowa Góra, Podskalnia Góra, Trzy Korony, Facimiech