Nowy Ratusz w Lublinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nowy Ratusz w Lublinie
Symbol zabytku nr rej. A/230 z 28.02.1967
Ilustracja
Nowy Ratusz, widok z ul. Królewskiej
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Lublin

Adres

pl. Władysława Łokietka 1

Typ budynku

ratusz

Styl architektoniczny

klasycyzm

Rozpoczęcie budowy

1827

Ukończenie budowy

1828

Zniszczono

1939, 1944

Odbudowano

1947–1952

Położenie na mapie Lublina
Mapa konturowa Lublina, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Nowy Ratusz w Lublinie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Nowy Ratusz w Lublinie”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Nowy Ratusz w Lublinie”
Ziemia51°14′51,67″N 22°33′56,11″E/51,247686 22,565586

Nowy Ratuszratusz w Lublinie wybudowany w latach 1827-1828 w stylu klasycystycznym na miejscu dawnego klasztoru karmelitów bosych. Współcześnie Ratusz nadal pełni funkcje administracyjne, będąc siedzibą Prezydenta Miasta Lublin oraz Rady Miasta Lublin.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Nowy Ratusz w Lublinie powstał w miejscu dawnego klasztoru karmelitów bosych. Już w roku 1611 planowano budowę Magistratu. Zygmunt III Waza wydał w tym celu specjalne przyzwolenie. Jednak do Lublina przybyli karmelici, którzy zapragnęli zbudować dla siebie klasztor dokładnie w miejscu planowanej budowy Magistratu. Nabyli grunty na różne, w tym bezprawne, metody i zbudowali kompleks klasztorny.

Nowy Ratusz na litografii Adama Lerue (ok. 1858)[1]

20 kwietnia 1803 o godzinie 23.00 wybuchł wielki pożar klasztoru. Karmelici opuścili budynki, w 1807 rząd austriacki wystawił ruiny na licytację, w 1826 nabył je Magistrat miasta Lublina. Ze względów oszczędnościowych na początku urzędnicy musieli pracować w zniszczonych murach klasztornych. Dopiero po interwencjach dziennikarzy lubelskich, postanowiono tu zbudować Magistrat. Prace trwały w latach 1827-1828. Autorem przebudowy był Aleksander Groffe, prace nadzorował Jakub Hempel. Ratusz wybudowano w stylu klasycystycznym.

II wojna światowa[edytuj | edytuj kod]

Podczas II wojny światowej budynek uległ zniszczeniu w 1939 oraz podczas wyzwalania Lublina w 1944. Odbudowa Ratusza trwała w latach 1947-1952. Budynek zachował dziewiętnastowieczną klasycystyczną formę. Podczas bombardowań w 1944 w piwnicach Ratusza uwięzieni zostali ludzie, którzy z głodu zostali zmuszeni do kanibalizmu.

Obraz Wjazd generała Zajączka do Lublina znajdujący się we wnętrzu Ratusza

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Adam Lerue, Album lubelskie. Oddział 2., Warszawa: Zakład Litograficzny Adolfa Pecq & Co. (Warszawa, 1858–1859.