Nowy Ratusz w Poznaniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nowy Ratusz w Poznaniu
Stadthaus[1]
Ilustracja
Nowy Ratusz w 1934
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Adres

Stary Rynek
(Alter Markt 2a[2])

Styl architektoniczny

eklektyzm

Architekt

Heinrich Grüder[3]

Inwestor

magistrat i mieszkańcy
(w sumie 500 tys. marek)[2]

Kondygnacje

3[4]

Rozpoczęcie budowy

1891[3]

Ukończenie budowy

1892[5]

Zniszczono

1945[6]

Odbudowano

nie[6]

Plan budynku
Plan budynku
Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Nowy Ratusz w Poznaniu''Stadthaus''”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Nowy Ratusz w Poznaniu''Stadthaus''”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Nowy Ratusz w Poznaniu''Stadthaus''”
Ziemia52°24′30,86″N 16°56′00,08″E/52,408572 16,933356
W tym miejscu stał Nowy Ratusz do czasów II Wojny Światowej.

Nowy Ratusz w Poznaniu – budynek w Poznaniu, na Starym Rynku położony obok „Starego Ratusza”, po jego zachodniej stronie. Pełnił funkcję siedziby władz miejskich[3]. Obiekt powstał po wyburzeniu w 1890[7], grożącego zawaleniem budynku Wagi Miejskiej. Ratusz został poważnie uszkodzony podczas II wojny światowej. Po wojnie postanowiono go nie odbudowywać. W jego miejscu odbudowano za to budynek Wagi Miejskiej[6].

Historia[edytuj | edytuj kod]

24 września 1884 rada miasta uchwaliła budowę nowego ratusza[3]. Było to związane z problemami lokalowymi magistratu poznańskiego[3].10 listopada wydział architektury magistratu przedstawił dziewięć projektów, nad którymi dyskutowano i poprawiano przez pięć lat[3]. 7 listopada 1889 Heinrich Grüder przedstawił ostateczny plan, wraz z uwzględnieniem zagospodarowania pomieszczeń[3]. 1890 roku magistrat ustalił budżet inwestycji, oraz wybrał plan elewacji. Zdecydowano również o rozbiórce wagi miejskiej[3]. Budowa rozpoczęła się w czerwcu 1891 roku[3]. W 1892 kończono już dach, a rok później pierwsi urzędnicy się wprowadzili[3].

Ukończony budynek został otwarty i poświęcony 9 stycznia 1895[2]. Po uroczystym posiedzeniu rady miasta w „Starym Ratuszu”, ważne osobistości miasta przeszły łącznikiem do nowego budynku[2]. Dalej uroczystości trwały w reprezentacyjnej sali posiedzeń[2]. Przed uroczystymi przemówieniami i zwiedzaniem budynku wysłuchano utworu Niebiosa Sławią autorstwa Ludwiga van Beethovena[2].

Podczas renowacji w 1912 "Starego Ratusza" zbudowano nowy łącznik[8]. Heinrich Grüder 12 listopada 1901 przedstawił plan rozbudowy gmachu w kierunku południowym[9]. Projektowana część miała mieć dwa piętra i łączyć się z gmachem głównym nadziemnym łącznikiem[9].

W 1945 w wyniku działań wojennych został poważnie uszkodzony, a następnie rozebrany[6]. Na jego miejscu zrekonstruowano budynek wagi miejskiej[6].

Galeria budowy[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Hanna Grzeszczuk-Brendel. "Nowy ratusz" w Poznaniu 1891-1945. „W cieniu wieży ratuszowej”, s. 229. Poznań: Wydawnictwo Miejskie. ISSN 0137-3552. 
  2. a b c d e f Hanna Grzeszczuk-Brendel. "Nowy ratusz" w Poznaniu 1891-1945. „W cieniu wieży ratuszowej”, s. 220. Poznań: Wydawnictwo Miejskie. ISSN 0137-3552. 
  3. a b c d e f g h i j Hanna Grzeszczuk-Brendel. "Nowy ratusz" w Poznaniu 1891-1945. „W cieniu wieży ratuszowej”, s. 219. Poznań: Wydawnictwo Miejskie. ISSN 0137-3552. 
  4. M.L.Trzeciakowscy -"W dziewiętnastowiecznym Poznaniu" Wyd. Poznańskie, Poznań 1982
  5. Nowy Ratusz w wyburzone.pl
  6. a b c d e Hanna Grzeszczuk-Brendel. "Nowy ratusz" w Poznaniu 1891-1945. „W cieniu wieży ratuszowej”, s. 236. Poznań: Wydawnictwo Miejskie. ISSN 0137-3552. 
  7. Ewa Leszczyńska. Waga miejska czy ratusz?. „W cieniu wieży ratuszowej”, s. 61. Poznań: Wydawnictwo Miejskie. ISSN 0137-3552. 
  8. Hanna Grzeszczuk-Brendel. "Nowy ratusz" w Poznaniu 1891-1945. „W cieniu wieży ratuszowej”, s. 223. Poznań: Wydawnictwo Miejskie. ISSN 0137-3552. 
  9. a b Hanna Grzeszczuk-Brendel. "Nowy ratusz" w Poznaniu 1891-1945. „W cieniu wieży ratuszowej”, s. 226. Poznań: Wydawnictwo Miejskie. ISSN 0137-3552. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]