Nuno de Cunha da Ataíde
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
8 grudnia 1664 |
| Data i miejsce śmierci |
14 grudnia 1750 |
| Generalny inkwizytor Portugalii | |
| Okres sprawowania |
1707–1750 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Sakra biskupia |
14 marca 1706 |
| Kreacja kardynalska |
18 maja 1712 |
| Kościół tytularny | |
| |
| Data konsekracji |
14 marca 1706 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Nuno de Cunha da Ataíde (ur. 8 grudnia 1664, zm. 14 grudnia 1750[1][2]) – portugalski kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Lizbonie, w rodzinie seniorów Povolide. Studiował prawo na uniwersytecie w Coimbrze, uzyskując tytuł licencjata. Przyjął święcenia kapłańskie i został kanonikiem kapituł diecezjalnych w Coimbrze i Lizbonie. Należał do grona doradców króla Piotra II (1667–1706). Sprawował też urząd inkwizytora trybunału w Lizbonie.
W 1704 był rekomendowany na stanowisko biskupa Elvas, ale odmówił przyjęcia tej promocji. 14 grudnia 1705 został mianowany tytularnym biskupem Targa i przyjął sakrę biskupią w dniu 14 marca 1706. Zachował pozycję na dworze królewskim także po śmierci Piotra II, gdyż nowy król Jan V (1706–1750) również zaliczył go do grona swych bliskich doradców. 30 lipca 1707 otrzymał nominację na generalnego inkwizytora Portugalii i zwierzchnika inkwizycji portugalskiej, którym pozostał aż do śmierci.
Na konsystorzu 18 maja 1712 papież Klemens XI mianował go kardynałem. Po jego śmierci (19 marca 1721) Nuno de Cunha da Ataíde udał się do Rzymu, ale przybył już po zakończeniu obrad konklawe 1721. Nowy papież Innocenty XIII przyjął go i na konsystorzu 16 czerwca 1721 nadał mu kościół tytularny S. Anastasiae.
Kardynał Nuno de Cunha da Ataíde zmarł 14 grudnia 1750 w Lizbonie w wieku 86 lat i został pochowany w miejscowym kościele dominikanów[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Gazeta de Lisboa, Num. 51, 22.12.1750, s. 1010.
- ↑ Jordão de Freitas: O Marquez de Pombal e o Santo Officio da inquisição. Lizbona: Sociedade Editora JOSE BASTOS, 1916, s. 102.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- The Cardinals of the Holy Roman Church
- Remigius Ritzler: Hierarchia Catholica. T. V. Münster: 1952, s. 28, 43, 369. (łac.).
- A.J. Saraiva, H.P. Salomon, I.S.D. Sassoon, The Marrano Factory: The Portuguese Inquisition and Its New Christians 1536-1765, BRILL 2001, s. 379