Nurzec czarnoskrzydły

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nurzec czarnoskrzydły
Pelecanoides urinatrix[1]
(J.F. Gmelin, 1789)
Ilustracja
Rysunek wykonany przez Johna Goulda
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

rurkonose

Rodzina

burzykowate

Rodzaj

Pelecanoides

Gatunek

nurzec czarnoskrzydły

Synonimy
  • Procellaria urinatrix J.F. Gmelin, 1789[2]
  • Pelecanoides urinator (J.F. Gmelin, 1789)[1]
  • Procellaria tridactyla J.R. Forster, 1777[3]
  • Procellaria Berard Gaimard, 1823[3]
  • Pelecanoides exsul Salvin, 1896[3]
  • Pelecanoides dacunhae Nicoll, 1906[3]
  • Pelecanoides urinatrix belcheri Mathews, 1912[3]
Podgatunki

zobacz opis w tekście

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Nurzec czarnoskrzydły[5] (Pelecanoides urinatrix) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny burzykowatych (Procellariidae). Zasiedla wody oceanów półkuli południowej, głównie pomiędzy równoleżnikami 35 a 55°S.

Nazwa gatunkowa pochodzi od łacińskiego słowa urinator oznaczającego nurka[6].

Podgatunki[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnia się 6 podgatunków, zasiedlają one następujące terytoria[6][7]:

Podgatunki exsul i berard niekiedy podnoszone są do rangi odrębnych gatunków[2].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Ptak w locie
  • długość ciała: 20–25 cm[6]
  • rozpiętość skrzydeł: 33–38 cm[8]
  • masa ciała: 86–185 g[6]

Nie występuje dymorfizm płciowy. Nurca czarnoskrzydłego cechuje mocny dziób, czarny grzbiet i skrzydła oraz białe spód głowy, pierś i brzuch. Głowa i okolice szyi wydają się być bardziej brązowe niż czarne. Dziób czarny, nogi niebieskie[6].

Pożywienie[edytuj | edytuj kod]

Nurce czarnoskrzydłe gonią zdobycz pod wodą, pomagając sobie skrzydłami. Mogą zanurkować na głębokość 60 m. Większość ich pożywienia to morskie skorupiaki, głównie widłonogi (Copepoda), Euphausiidae, równonogi (Isopoda), a także obunogi (Amphipoda) (w szczególności Hyperiella antarctica oraz Hyperoche medusarum). Polują zazwyczaj przy wybrzeżach niedaleko swoich kolonii lęgowych[6].

Lęgi[edytuj | edytuj kod]

Jajo z kolekcji muzealnej

Okres lęgowy trwa od kwietnia do grudnia, na południu zaczyna się później niż na północy. Para odwiedza kolonię lęgową na 5 miesięcy przed złożeniem jaj. Gniazdo mieści się w norze wykopanej w górę na głębokość 25–150 cm w miękkiej ziemi, piasku lub osypisku. Podobnie jak wszystkie nurce, składa tylko 1 jajo. Inkubacja trwa 53–55 dni. Pisklęciem zajmują się oboje rodzice, jest ono w pełni opierzone po 45–59 dniach. Mogą się rozmnażać, gdy skończą 3 lata. Maksymalna długość życia to 6,5 roku[6].

Status[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje nurca czarnoskrzydłego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern)[4]. Liczebność światowej populacji w 2004 roku szacowano na ponad 16 milionów osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy ze względu na drapieżnictwo gatunków inwazyjnych[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Pelecanoides urinatrix, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Common Diving-petrel (Pelecanoides urinatrix). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-06)]. (ang.).
  3. a b c d e D. Lepage: Common Diving-Petrel Pelecanoides urinatrix. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-03-09]. (ang.).
  4. a b c Pelecanoides urinatrix, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. a b c d Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Procellariidae Leach, 1820 - burzykowate - Petrels & Shearwaters (wersja: 2021-10-10). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-11-02].
  6. a b c d e f g Dewey, T.: Pelecanoides urinatrix. [w:] Animal Diversity Web [on-line]. 2009. [dostęp 2020-07-10]. (ang.).
  7. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-11-02]. (ang.).
  8. Common Diving Petrel – Polar Conservation Organization. [dostęp 2021-11-02]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]