OKi1
 OKi1 w Muzeum Kolejnictwa w Warszawie | |
| Producent | |
|---|---|
| Lata budowy |
1903–1910 |
| Układ osi |
1'C n2t |
| Wymiary | |
| Masa pustego parowozu |
47,4 t |
| Masa służbowa |
62,3 t |
| Długość |
11 190 mm |
| Wysokość |
4 210 mm |
| Średnica kół napędnych |
1 500 mm |
| Średnica kół tocznych |
przód: 1 000 mm |
| Napęd | |
| Trakcja |
parowa |
| Ciśnienie w kotle |
12 bar |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła |
116,40 m² |
| Powierzchnia rusztu |
1,73 m² |
| Średnica cylindra |
480 mm |
| Skok tłoka |
630 mm |
| Pojemność skrzyni węglowej |
2 500 kg |
| Pojemność skrzyni wodnej |
7,4 m3 |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Moc znamionowa |
382 kW |
| Prędkość konstrukcyjna |
80 km/h |
| Nacisk osi na szyny |
16 t |
| System hamulca |
Knorr |
| Parametry użytkowe | |
| Rozstaw szyn |
1435 mm |
OKi1 to osobowy parowóz tendrzak produkcji pruskiej serii T 11, oznaczonej w Niemczech jako DRG Baureihe 740-3.
Z 471 zbudowanych parowozów tego typu na PKP po I wojnie światowej użytkowano 52 sztuki, a 4 egzemplarze przydzielono do Rady Portu Wolnego Miasta Gdańska. Parowóz planowany był dla szybkiej kolei miejskiej w Berlinie przed jej elektryfikacją i przewidziany był do krótkich przebiegów. Parowóz posiadał kocioł na parę nasyconą i silnik bliźniaczy i był podobną konstrukcją do stosowanego równolegle OKi2.
W 1939 Niemcy przejęły 25 parowozów OKi1 z których część wróciła po wojnie. Zachowały się dwa egzemplarze tego parowozu. OKi1-28 o numerze seryjnym 5424 (PKP-A OKi1-14; DRB 74 104 - numer wykorzystany powtórnie) znajduje się w Stacji Muzeum w Warszawie natomiast parowóz o numerze 74 231 znajduje się w Niemczech, w muzeum kolei żelaznych w Minden.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- "Parowozy kolei polskich", Jan Piwowski, Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, Warszawa 1978
- "Zabytkowy tabor w zbiorach Stacji Muzeum w Warszawie", wyd. Stacja Muzeum 2022, ISBN 978-83-953336-6-8