Obłuszyn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Obłuszyn
Ilustracja
Dacrydium cupressinum
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

nagonasienne

Klasa

iglaste

Rząd

araukariowce

Rodzina

zastrzalinowate

Rodzaj

obłuszyn

Nazwa systematyczna
Dacrydium A. B. Lambert
Descript. Pinus 1: 93. 1807[3]
Typ nomenklatoryczny

D. cupressinum Solander ex A. B. Lambert[3]

Obłuszyn[4] (Dacrydium) – rodzaj drzew i krzewów z rodziny zastrzalinowatych (Podocarpaceae). Przedstawiciele występują na obszarach pod wpływem klimatu subtropikalnego od Azji południowo-wschodniej poprzez Australię po zachodnią część Ameryki Południowej. Należą tu zarówno rośliny dwupienne jak i (rzadziej) jednopienne[5].

Dacrydium balansae

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Do rodzaju należą zarówno okazałe drzewa (D. cupressinum do 50 m wysokości) jak i niewielkie krzewy (w tym płożący i osiągający do 12 cm wysokości D. laxifolium).
Liście
Młodociane liście są szpilkowate. Liście właściwe są łuskowate i przylegające do pędów lub szpilkowate i odstające. Ułożone są skrętolegle na pędach.
Organy generatywne
Wydłużone strobile męskie wyrastają w kątach liści w górnej części korony. Strobile żeńskie wzniesione, wyrastają na końcach pędów, czasem schowane są wśród liści. Makrosporofile są czerwone. Pojedynczy zalążek znajduje się na dnie kubeczkowatej osnówki.
Nasiona
Powstają pojedynczo w strobilach żeńskich. Są owalne i pozbawione skrzydełek[5].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Jeden z rodzajów rodziny zastrzalinowatych (Podocarpaceae).

Wykaz gatunków[6]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
  2. M.J.M. Christenhusz i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI10.11646/phytotaxa.19.1.3 (ang.).
  3. a b Index Nominum Genericorum (ING). Smithsonian National Museum of Natural History. [dostęp 2011-12-03]. (ang.).
  4. Nazwa polska według Józef Rostafiński: Słownik polskich imion rodzajów oraz wyższych skupień roślin, poprzedzony historyczną rozprawą o źródłach. Kraków: Akademia Umiejętności, 1900. (pol.).
  5. a b John Silba: Encyclopedia coniferae. Corvallis, Oregon, USA: Harold N. Moldenkeand, Alma L. Moldenke, 1986, s. 69, seria: Phytologia Memoirs.
  6. Dacrydium. [w:] The Plant List [on-line]. [dostęp 2011-12-03].