Cykl Diesla

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Obieg Diesla)
Obieg Diesla w układzie p-V

Cykl Diesla (obieg Diesla) – prawobieżny obieg termodynamiczny złożony z czterech następujących po sobie przemian charakterystycznych: dwóch adiabat odwracalnych (będących jednocześnie izentropami), izobary i izochory. Obieg Diesla jest obiegiem porównawczym silnika wysokoprężnego o zapłonie samoczynnym (ZS) (silnika Diesla). Natomiast obieg Seiligera-Sabathé jest obiegiem porównawczym dla silników tłokowych wysokoprężnych o zapłonie samoczynnym, w których paliwo wtryskiwane jest za pomocą wtryskiwaczy.

Opis cyklu[edytuj | edytuj kod]

Cykl Diesla składa się z następujących procesów:

  1. izobaryczne (przy stałym ciśnieniu) ogrzewanie czynnika w wyniku spalania paliwa; jednocześnie występuje ekspansja czynnika od objętości do objętości
  2. adiabatyczne rozprężanie (adiabata odwracalna) od ciśnienia do ciśnienia
  3. izochoryczne chłodzenie przy objętości
  4. adiabatyczne sprężanie (adiabata odwracalna) od ciśnienia p1 do ciśnienia

Sprawność cyklu[edytuj | edytuj kod]

gdzie:

ciepło właściwe gazu w przemianie izochorycznej,
ciepło właściwe gazu w przemianie izobarycznej,
– stała zależna dla danego gazu w przemianie adiabatycznej (zwana wykładnikiem adiabaty) Dla gazu doskonałego

Nie jest to najlepsza sprawność (lepszą ma cykl Carnota). Jest również niższa niż sprawność cyklu Otta przy tym samym stopniu sprężania. W praktyce jednak silniki realizujące cykl Diesla mają znacznie wyższe wartości stopnia sprężania, niż silniki realizujące cykl Otta, dlatego ich sprawność jest wyższa.