Objaw Blumberga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Objaw Blumberga (w krajach rosyjskojęzycznych: objaw Szczotkina–Blumberga) – objaw stwierdzany w badaniu przedmiotowym u chorych z ostrym zapaleniem otrzewnej[1][2].

Objaw ten charakteryzuje się brakiem lub słabo nasiloną bolesnością podczas delikatnego i powolnego wpuklania powłok brzusznych, z charakterystycznym wywołaniem ostrego, silnego bólu w momencie gwałtownego zwolnienia ucisku. Proponowany mechanizm patofizjologiczny objawu to rozklejanie się blaszek otrzewnej, bolesne w wyniku zapalenia, oraz nagła zmiana ciśnienia w jamie brzusznej.

Objaw opisał w 1907 roku Jacob Moritz Blumberg (1873–1955), niemiecki chirurg i ginekolog[3][4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Hans Vörner, Ein Fall von Oedema cutis factitium, „DMW - Deutsche Medizinische Wochenschrift”, 33 (29), 1907, s. 1177–1178, DOI10.1055/s-0029-1188895, ISSN 0012-0472 [dostęp 2023-12-01].
  2. Blumberg's sign [online], www.whonamedit.com [dostęp 2023-12-01].
  3. Blumberg JM. Ein neues diagnostisches Symptom bei Appendicitis. „Münchener medizinische Wochenschrift”. 54, s. 1177-1178, 1907. 
  4. Blumberg's sign w bazie Who Named It (ang.)