Obnóże
Obnóża pyłkowe – gródki zbitego pyłku kwiatowego gromadzonego na zewnętrznych stronach goleni trzeciej pary nóg zbieraczek pszczoły miodnej w tzw. koszyczkach[1][2].
Po przyniesieniu do ula obnóża pyłkowe składowane są w komórkach plastra w sąsiedztwie czerwiu, gdzie po przetworzeniu przez pszczoły do postaci pierzgi stanowią rezerwę białkową rodziny pszczelej[1].
Po kolorze obnóży można poznać z których roślin został on zebrany[2]. Obnóża pyłkowe są najczęściej w odcieniu barwy żółtej lub zielonej, ale bywają także gródki barwy białej, pomarańczowej, rubinowej[1][2].
Pozyskiwanie[edytuj | edytuj kod]
Pyłek kwiatowy stanowi trudny do zastąpienia pokarm dla pszczół, dlatego pszczelarze pozyskują pyłek kwiatowy zakładając w ulu tzw. poławiacze pyłku oraz przechowują pewną ilość obnóży jako rezerwę na okres niedoboru pożytku oraz w celu stymulacji rozwoju rodziny pszczelej[3]. Obnóża pyłkowe ze względów zdrowotnych powinny być pozyskiwane z własnej pasieki, od rodzin zdrowych, aby uniknąć propagacji chorób, z naciskiem na grzybicę otorbielakową[3].
Obnóża pyłkowe na małą skalę konserwuje się poprzez zmieszanie ich z cukrem, natomiast w celu zachowania jakości handlowej oraz biologicznej na dłużej konserwuje się wykorzystując metodę suszenia, zamrażania i liofilizacji[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Mieczysław Biliński, Leon Bornus (red.), Encyklopedia pszczelarska, Warszawa: Państ. Wydaw. Rolnicze i Leśne, 1989, s. 125, ISBN 978-83-09-01291-7 [dostęp 2024-03-27].
- ↑ a b c Mała encyklopedia rolnicza, Warszawa: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1964, s. 469.
- ↑ a b c B. Tomaszewska, P. Chorbiński, Higiena w pasiece, Warszawa: PWRiL, 2009, s. 133-136, ISBN 978-83-09-99014-7.