Obręcz zęba

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Widok na siekacz górny od strony językowej. Obręcz tego zęba znajduje się u podstawy, w zaznaczonym podświetleniem obszarze.

Obręcz zęba (cingulum) – cecha anatomiczna występująca między innymi na przednich zębach, jak siekacze czy kły. Odnosi się do części zęba, pojawia się od strony językowej i podniebiennej, tworzy wypukłą guzowatość na szyjkowej trzeciej części korony. Reprezentuje językowy lub podniebienny płat rozwojowy[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ash, Major M. and Stanley J. Nelson. Wheeler’s Dental Anatomy, Physiology, and Occlusion. 8th edition. 2003. ISBN 0-7216-9382-2.