Obrożnik rdzawokarkowy

Obrożnik rdzawokarkowy
	Melanopareia torquata
	(Wied-Neuwied, 1831)
	; Obrożnik rdzawokarkowy (Chapada dos Guimarães, Brazylia)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	śpiewające
Podrząd	tyrankowce
Rodzina	obrożniki
Rodzaj	Melanopareia
Gatunek	obrożnik rdzawokarkowy
Synonimy
	Synallaxis torquatus Wied-Neuwied, 1831;
	Synallaxis torquatus Wied-Neuwied, 1831;
Podgatunki
	zobacz opis w tekście
	zobacz opis w tekście
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Obrożnik rdzawokarkowy^[4] (Melanopareia torquata) – gatunek małego ptaka z rodziny obrożników (Melanopareiidae). Występuje w Ameryce Południowej. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Podgatunki i zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnia się następujące podgatunki^[5]^[2]:

M. t. torquata (Wied-Neuwied, 1831) – obrożnik rdzawokarkowy^[4] – wschodnia Brazylia
M. t. rufescens Hellmayr, 1924 – centralna Brazylia i północno-wschodni Paragwaj
M. t. bitorquata (d'Orbigny & Lafresnaye, 1837) – obrożnik ochrowy^[4] – wschodnia Boliwia. IOC uznaje go za odrębny gatunek^[5].

Środowisko[edytuj | edytuj kod]

Płaskie, trawiaste obszary z krzewami^[6].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała wynosi około 12,7 cm^[7], w tym ogona 55–73 mm i dzioba 10–13 mm^[8]. Na całej długości głowy biegnie przechodzący przez oko czarny pas. Brew biała, oddzielona od szarego wierzchu głowy czarnym paskiem. Gardło żółtawe, oddzielone od płowej piersi czarną półobrożą. Skrzydła i ogon brązoworude, pokrywy skrzydłowe posiadają białe obrzeżenie. Pomarańczowy kark. Dziób szaroniebieski.

Lęgi[edytuj | edytuj kod]

Poniższe dane pochodzą z badań przeprowadzonych w Brazylii w 2006 roku. Gniazdo mieści się w kępie trawy, z której jest zbudowane. Ma kulisty kształt, posiada boczne wejście. W lęgu dwa zielononiebieskie jaja o wymiarach około 20,3×15,6 mm. Inkubacja trwa 15–18 dni. Długość skoku pisklęcia wynosi 7,1 mm. Gniazdo bardzo podobne do gniazda obrożnika oliwkowego (M. maximiliani); znacznie różni się od gniazd krytonosów (Rhinocryptidae), do których wcześniej zaliczano obrożniki^[9].

Status[edytuj | edytuj kod]

Obrożnik rdzawokarkowy klasyfikowany jest przez IUCN jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku^[3]. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako dość pospolity, ale rozmieszczony plamowo. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za stabilny^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Melanopareia torquata, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b Collared Crescentchest (Melanopareia torquata). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-20)]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Melanopareia torquata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b ^c Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Melanopareiidae Ericson, Olson, Irestedt, Alvarenga & Fjeldså, 2010 - obrożniki - Crescent-chests (wersja: 2020-12-27). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-08].
↑ ^a ^b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Antthrushes, antpittas, gnateaters, tapaculos, crescentchests. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
↑ M.F. Kanegae, G.I. Levy, S.R. Freitas. Habitat use by Collared Crescentchest (Melanopareia torquata) in a Cerrado in southeastern Brazil: implications for management. „Brazilian Journal of Biology”, 2012.
↑ Catalogue of the Birds in the British Museum. T. 15. 1890, s. 56.
↑ Lord Rothschild, Ernst Hartert & K. Jordan. Review of the Birds collected by Alcide d'Orbigny in South America. „Novitates Zoologicae”. 28, 1921. Londyn.
↑ Daniel Tourem Gressler & Miguel Ângelo Marini. Nest, eggs and nestling of the Collared Crescentchest Melanopareia torquata in the Cerrado region, Brazil. „Revista Brasileira de Ornitologia”. 15, 2007.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Melanopareia torquata, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[ibc-2] Collared Crescentchest (Melanopareia torquata). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-20)]. (ang.).

[iucn-3] Melanopareia torquata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mk-4] Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Melanopareiidae Ericson, Olson, Irestedt, Alvarenga & Fjeldså, 2010 - obrożniki - Crescent-chests (wersja: 2020-12-27). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-08].

[ioc-5] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Antthrushes, antpittas, gnateaters, tapaculos, crescentchests. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-08]. (ang.).

[6] M.F. Kanegae, G.I. Levy, S.R. Freitas. Habitat use by Collared Crescentchest (Melanopareia torquata) in a Cerrado in southeastern Brazil: implications for management. „Brazilian Journal of Biology”, 2012.

[7] Catalogue of the Birds in the British Museum. T. 15. 1890, s. 56.

[8] Lord Rothschild, Ernst Hartert & K. Jordan. Review of the Birds collected by Alcide d'Orbigny in South America. „Novitates Zoologicae”. 28, 1921. Londyn.

[9] Daniel Tourem Gressler & Miguel Ângelo Marini. Nest, eggs and nestling of the Collared Crescentchest Melanopareia torquata in the Cerrado region, Brazil. „Revista Brasileira de Ornitologia”. 15, 2007.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]