Obrona Caro-Kann
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 |              | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Obrona Caro-Kann – półotwarty debiut szachowy. Powstaje po posunięciach:e4 c6
i jest uważany za jeden z bardziej stabilnych w teorii szachów. Nazwa wywodzi się od nazwisk jej twórców Horatio Caro i Marcusa Kanna, którzy przeanalizowali debiut w 1886 roku.
Wielkim entuzjastą tego debiutu był mistrz świata Anatolij Karpow, który w latach swojej świetności stosował praktycznie tylko to otwarcie. Debiut do dzisiaj cieszy się dużą popularnością, choć zmieniło się nieco podejście do tego otwarcia. Obrona Caro-Kann jest solidną obroną, w której czarne po przetrwaniu gry środkowej przechodzą do końcówki uważanej za korzystniejszą dla nich.
W encyklopedii debiutowej obrona Caro-Kann oznaczona jest kodami od B10 do B19.
Główne warianty[edytuj | edytuj kod]
Głównymi wariantami przeciwko obronie Caro-Kann są:
Wariant zamknięty (B12)[edytuj | edytuj kod]
- e4 c6
- d4 d5
- e5
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Wariant zamknięty prowadzi do ciekawej i skomplikowanej gry. Białe mają kilka ciekawych możliwości, m.in. 4.Sc3, 4.Sf3, 4.Ge3, 4.Gd3 czy okresami popularne 4.c4. Często ideą białych jest atak na skrzydle królewskim (jest to zgodne z ideą Wilhelma Steinitza – pierwszego mistrza świata, że przy ustabilizowanym centrum należy atakować na skrzydle). Atak ten prowadzi się często grając 4.g4. Czarne mają do dyspozycji wycofać gońca na pole d7 utrzymując ścieśnioną solidną pozycję, lub po 4... Ge4 5.f3 Gg6 6.h4 grać h5 lub h6.
Atak Panowa (B13, B14)[edytuj | edytuj kod]
- e4 c6
- d4 d5
- e:d5 c:d5
- c4
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Prowadzi do pozycji podobnych do gambitu hetmańskiego. Atak Panowa zmusza czarne do innego niż zakładały sposobu gry, tzn. prowadzenia taktycznej gry figurowej zamiast zakładanej gry strategicznej.
Wariant klasyczny (B15 - B19)[edytuj | edytuj kod]
- e4 c6
- d4 d5
- Sc3 (lub Sd2) d:e4
- S:e4
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Czarne mają wybór między 4...Sf6, 4...Sd7 i najpopularniejszym 4...Gf5 (B18, B19), np. 5.Sg3 Gg6 6.Sf3 Sd7 7.h4 h6 8.h5 Gh7 9.Gd3 G:d3 10.H:d3
Marsz pionka h zależy od planów białych i świadczy o zamiarze wykonania długiej roszady. Inna kontynuacja będzie polegała na poprzestaniu na 7.h4 z O-O.
Wariant wymienny (B13)[edytuj | edytuj kod]
- e4 c6
- d4 d5
- e:d5 c:d5
- Gd3
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Białe unikają pojedynku teoretycznego w głębiej rozpracowanych wariantach, ale nie mają realnych szans na uzyskanie przewagi w debiucie. Białopolowy goniec czarnych najczęściej rozwinie się na g4.
Atak dwóch skoczków (B11)[edytuj | edytuj kod]
- e4 c6
- Sc3 d5
- Sf3 Gg4
- h3 G:f3
- H:f3
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
W tej pozycji czarne grają najczęściej 5...e6 lub 5...Sf6; jedynym długofalowym atutem białych pozostaje para gońców. Próba rozwoju według klasycznych schematów z reguły prowadzi do rychłej katastrofy czarnych, na przykład: 3...d:e4 4.S:e4 Gf5 5.Sg3 Gg6 6.h4 h6 7.Se5 Gh7 8.Hh5 g6 9.Gc4 e6 10.He2 Gg7 11.S:f7 1—0, Lasker — van Trotsenburg, 1908.
Wybrana literatura[edytuj | edytuj kod]
- Garri Kasparow, Aleksander Szakarow (1984), Caro-Kann: Classical 4.Bf5, Batsford, ISBN 0-7134-4237-9
- Jeremy Silman (1990), Dynamic Karo Kann, Summit Pub, ISBN 978-0-945806-02-8
- Joseph Gallagher (2002), Starting Out: the Caro-Kann, Everyman Chess, ISBN 1-85744-303-9
- Raymond Keene, Edmar Mednis, Andrew Soltis (2004), Understanding The Caro-Kann Defense, Hardinge Simpole Limited, ISBN 978-1-84382-134-2
- Anatolij Karpow (2006), Caro-Kann Defence: Advance Variation and Gambit System, Anova Books, ISBN 0-7134-9010-1
- Peter Wells (2007), Grandmaster Secrets – The Caro-Kann, Gambit Publications, ISBN 978-1-904600-61-9
- Jovanka Houska (2007), Play the Caro-Kann: A Complete Chess Opening Repertoire Against 1 e4, Everyman Chess, ISBN 1-85744-434-5
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Chess Opening Explorer (ang.)