Obrona dwóch skoczków
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ruchy |
1.e4 e5 2.Sf3 Sc6 3.Gc4 Sf6 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Kod ECO |
C55–C59 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pochodzenie |
końcówka XVI wieku | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzic | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Obrona dwóch skoczków jest debiutem z grupy debiutów otwartych, rozpoczynającym się od posunięć:
- e4 e5
- Sf3 Sc6
- Gc4 Sf6
Pierwsze analizy debiutu ukazały się w roku 1580, a ich autorem był Giulio Polerio. Pod koniec XIX wieku obronę dwóch skoczków stosował Michaił Czigorin, zaś w późniejszych latach m.in. Paul Keres, Michaił Tal i Borys Spasski.
Obrona dwóch skoczków powstała w odpowiedzi na poszukiwania ze strony czarnych alternatywy do partii włoskiej (1.e4 e5 2.Sf3 Sc6 3.Gc4 Gc5). Różnicę między partią włoską a obroną dwóch skoczków stanowi trzeci ruch czarnych.
W szachowej encyklopedii debiutów obrona dwóch skoczków oznaczona jest kodami od C55 do C59.
Wybrana literatura[edytuj | edytuj kod]
- Ołeksandr Bielawski, Adrian Michalczyszyn (1999), The Two Knights Defense, Batsford, ISBN 978-0-7134-8441-0
- Jonathan Tait (2004), The Two Knights Defence, Everyman Chess, ISBN 978-1-85744-283-0
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Harding, Tim (marzec 2001). The Kibitzer: Two Knights Defense, Part 1 (PDF) (ang.)
- Harding, Tim (kwiecień 2001). The Kibitzer: Two Knights Defense, Part 2 (PDF) (ang.)
- Harding, Tim (maj 2001). The Kibitzer: Two Knights Defense, Part 3 (PDF) (ang.)
- Chessgames.com opening explorer (ang.)