Obszar ochrony ścisłej Pojniki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pojniki
Ilustracja
Zachodnia część obszaru zimą
obszar ochrony ścisłej
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Położenie

Wielkopolski Park Narodowy

Powierzchnia

13,63 ha

Położenie na mapie gminy Mosina
Mapa konturowa gminy Mosina, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Pojniki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pojniki”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Pojniki”
Położenie na mapie powiatu poznańskiego
Mapa konturowa powiatu poznańskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Pojniki”
Ziemia52°16′25″N 16°49′31″E/52,273611 16,825278

Obszar ochrony ścisłej Pojniki – leśny obszar ochrony ścisłej znajdujący się na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego, przy żółtym szlaku z Puszczykowa do Głazu Leśników. Jego powierzchnia wynosi 13,63 ha[1].

Ochronie podlegają, zlokalizowane w głębokiej rynnie, śródleśne oczka wodne o niskim lub w większości zerowym stanie wody przez większość roku. Niegdyś, kiedy wody było dużo więcej, stanowiły ważny wodopój dla zwierzyny (jeleni, saren i dzików), skąd powzięto nazwę rezerwatu. Stoki rynny pokrywa ponad 100-letni bór mieszany oraz las mieszany z udziałem lipy, wiązu, dębu, brzozy i osiki w większości z samosiewu. Występują krzewy jałowca, kruszyny, trzmieliny, a także jeżyna i chmiel. W runie rośnie przytulia okrągłolistna (rzadka w okolicach Poznania – element flory górskiej), widłaki, lilia złotogłów, wawrzynek wilczełyko i wężymord stepowy (ten ostatni tylko w miejscach silnie nasłonecznionych).

Faunę reprezentują m.in. pijawki, zatoczkowate, błotniarkowate i wąż gniewosz plamisty.

W latach 50. XX wieku obserwowano w rezerwacie tzw. osteocola, czyli inkrustacje wapienne na korzeniach i glebie. Powstawały one z uwagi na rozkład kwasów krzemionki i tworzenie węglanu wapnia w dyluwialnych piaskach zawierających wapń. Na korzeniach powstawały np. poskręcane, twarde, kamiennopodobne twory o malowniczych kształtach. W miejscu wybierania piasku wytworzyła się utwardzona w ten sposób niewielka grota, ale dalsza nieostrożna eksploatacja, zniszczyła ten zaczątkowy twór.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pojniki. Wielkopolski Park Narodowy. [dostęp 2019-01-01].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]