Ocean Indyjski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 17:46, 14 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Ocean Indyjski
Ilustracja
Mozaika zdjęć półkuli wschodniej, przedstawiająca cały Ocean Indyjski
Kontynent

Azja, Afryka, Australia

Państwa

 Południowa Afryka,
 Mozambik,
 Madagaskar,
 Mauritius,
 Komory,
 Tanzania,
 Seszele,
 Kenia,
 Somalia,
 Dżibuti,
 Erytrea,
 Sudan,
 Egipt,
 Izrael,
 Jordania,
 Arabia Saudyjska,
 Jemen,
 Oman,
 Zjednoczone Emiraty Arabskie,
 Katar,
 Bahrajn,
 Kuwejt,
 Irak,
 Iran,
 Pakistan,
 Indie,
 Malediwy,
 Sri Lanka,
 Bangladesz,
 Mjanma,
 Tajlandia,
 Malezja,
 Singapur,
 Indonezja,
 Timor Wschodni,
 Australia

Terytoria

 Francuskie Terytoria Południowe i Antarktyczne,
 Reunion,
 Majotta,
 Brytyjskie Terytorium Oceanu Indyjskiego,
 Wyspy Kokosowe,
 Wyspa Bożego Narodzenia,
 Wyspy Ashmore i Cartiera,
 Wyspy Heard i McDonalda

Powierzchnia

68 556 000[1] km²

Średnia głębokość

3890 m

Największa głębia

Rów Sundajski, 7258[1] m

Objętość

264 000 000[2] km³

Zasolenie

34,8

Części morza

Morze Andamańskie
Morze Arabskie
Morze Arafura
Morze Czerwone
Morze Lakkadiwskie
Morze Timor
Zatoka Bengalska
Zatoka Perska

Wyspy

Madagaskar, Sumatra, Jawa, Cejlon

Mapa morza
Mapa batymetryczna Oceanu Indyjskiego

Ocean Indyjski (Indyk[3]) – trzeci pod względem wielkości zbiornik wodny na świecie, zajmujący około 20% powierzchni Wszechoceanu. Oficjalna polska nazwa tego oceanu, zatwierdzona przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych brzmi Ocean Indyjski[4].

Położenie i obszar

Ocean od północy ograniczony jest przez Azję, od zachodu przez Półwysep Arabski i Afrykę, od wschodu przez Półwysep Malajski, Wyspy Sundajskie oraz Australię, a od południa przez Antarktydę (Ocean Południowy). Umownymi granicami są południki: 20° i 147° długości geograficznej wschodniej.

Ocean ten ma powierzchnię 73 556 000 km² (włączając Morze Czerwone i Zatokę Perską); przybliżona objętość wynosi 292 130 000 km³. Rozciągłość południkowa i równoleżnikowa dochodzi do 10 000 km. Średnia głębokość 3890 m, maksymalna 7258 m (Rów Sundajski)[1]. Linia brzegowa o długości 66 526 km jest słabo rozwinięta. Ocean Indyjski jest bardzo ciepły, w północnej części temperatura wód powierzchniowych rzadko spada poniżej 25 °C, natomiast w pobliżu Antarktydy obniża się do ok. 0 °C, co daje średnią na poziomie 17 °C. Zasolenie wynosi 34,8 promila.

Morza układu oceanicznego – Ocean Indyjski[5][6]

Wyspy i archipelagi

Większe wyspy i archipelagi:

Ukształtowanie dna

Ocean Indyjski podzielony jest przez grzbiety śródoceaniczne na kilka mniejszych części – basenów oceanicznych.

Grzbiety śródoceaniczne

Przez środek Oceanu Indyjskiego biegną grzbiety śródoceaniczne, będące fragmentem globalnej sieci grzbietów. Są to: Grzbiet Adeński, Arabsko-Indyjski, Środkowoindyjski, Afrykańsko-Antarktyczny, Zachodnioindyjski, Zachodnioaustralijski, Australijsko-Antarktyczny.

Baseny oceaniczne

Na Oceanie Indyjskim znajdują się następujące baseny oceaniczne: Basen Arabski, Somalijski, Madagaskarski, Maskareński, Mozambicki, Crozeta, Środkowoindyjski, Kokosowy, Zachodnioaustralijski, Północnoaustralijski i Południowoaustralijski. W obrębie basenów widoczne są oceaniczne strefy spękań, leżące na przedłużeniu uskoków transformacyjnych.

Wiek skorupy ziemskiej

Wiek najstarszej skorupy oceanicznej na Oceanie Indyjskim określono jako jurajski. Występuje ona w dwóch rejonach: na krańcu wschodnim, między Australią a Indonezją oraz w części zachodniej – pomiędzy Afryką a Madagaskarem (pod Basenem Mozambickim, Madagaskarskim i Kanałem Mozambickim).

Wiek pozostałej skorupy ziemskiej jest kredowy i kenozoiczny, przy czym im bliżej szczeliny ryftowej, tym jest młodszy. Większość grzbietów śródoceanicznych pochodzi z ery kenozoicznej.

Klimat

Warunki klimatyczne Oceanu Indyjskiego kształtują się pod wpływem wzajemnego oddziaływania kontynentu i oceanu. Silne, północno-wschodnie wiatry wieją od października do kwietnia; od maja do października dominują wiatry południowe i wschodnie. Na półkuli południowej wiatry są raczej łagodniejsze, ale letnie sztormy w pobliżu Mauritiusa mogą być niebezpieczne. Cyklony występują u wybrzeży Morza Arabskiego i Zatoki Bengalskiej w miesiącach wymiany monsunów zimowego i letniego.

Prądy oceaniczne

Prądy powierzchniowe

W części północnej oceanu prądy morskie są zależne od monsunów i mają charakter sezonowy (Prąd Somalijski, Monsunowy i Równikowy Wsteczny). Ciepłe prądy stałe to: Prąd Południoworównikowy, Prąd Madagaskarski, Prąd Mozambicki, natomiast zimne: Prąd Zachodnioaustralijski oraz Prąd Wiatrów Zachodnich.

Gospodarka

Ocean Indyjski jest ważną drogą łączącą Bliski Wschód, Afrykę, południową Azję i Australię. Jest szlakiem przewozu ropy naftowej oraz produktów ropopochodnych pochodzących z rejonu Zatoki Perskiej i Indonezji. Rybołówstwo jest dość słabo rozwinięte i zaspokaja głównie potrzeby lokalne. Poławia się przeważnie tuńczyki i krewetki.

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c CIA World Factbook. 2011-11-15. [dostęp 2013-03-05].
  2. B.W. Eakins, G.F. Sharman: Volumes of the World’s Oceans from ETOPO1. NOAA National Geophysical Data Center, 2010. [dostęp 2013-03-05].
  3. Indyjski Ocean – WIEM, darmowa encyklopedia.
  4. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami RP: Nazewnictwo Geograficzne Świata. T. Zeszyt 10: Morza i oceany. Warszawa: Główny Geodeta Kraju, 2008, s. 17. ISBN 976-83-254-0462-8.
  5. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami RP: Nazewnictwo Geograficzne Świata. T. Zeszyt 10: Morza i oceany. Warszawa: Główny Geodeta Kraju, 2008, s. 32. ISBN 976-83-254-0462-8.
  6. Trzeciak Stefan: Meteorologia morska z oceanografią. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 175–179. ISBN 978-83-01-14160-8.

Linki zewnętrzne