Oficerska Szkoła Uzbrojenia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oficerska Szkoła Uzbrojenia
Ilustracja
Odznaka absolwencka OSU
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1949

Rozformowanie

1969

Patron

Walery Bagiński
Antoni Wieczorkiewicz[1]

Tradycje
Kontynuacja

Centralny Ośrodek Szkolenia Służby Uzbrojenia i Elektroniki

Dowódcy
Ostatni

płk Jan Wójcicki

Organizacja
Dyslokacja

Bartoszyce, Olsztyn

Oficerska Szkoła Uzbrojenia im. por. Walerego Bagińskiego i ppor. Antoniego Wieczorkiewicza (OSU) – szkoła ludowego Wojska Polskiego kształcąca kandydatów na oficerów służby uzbrojenia.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Szkołę utworzono w 1949 w Bartoszycach. Na podstawie rozkazu MON nr 092 z 27 maja 1957 szkoła została przeniesiona do Olsztyna, gdzie rozlokowano ją w koszarach po Oficerskiej Szkole Artylerii, którą z kolei przeniesiono do Torunia.

29 marca 1960 roku Minister Obrony Narodowej nadał Oficerskiej Szkole Uzbrojenia imię por. Walerego Bagińskiego i ppor. Antoniego Wieczorkiewicza[2].

W kwietniu 1968 roku na w składzie OSU utworzono Szkołę Chorążych Służby Uzbrojenia. W 1969 roku Oficerska Szkoła Uzbrojenia została rozformowana. Kształcenie oficerów uzbrojenia przejęła Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie.

Zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego WP nr 2/Org. z 8 stycznia 1970 roku na bazie obiektów OSU utworzono Centralny Ośrodek Szkolenia Służby Uzbrojenia i Elektroniki (COSSUiE), który przygotowywał chorążych i podoficerów służby uzbrojenia. W 1994 COSSUiE przemianowano na Centrum Szkolenia Uzbrojenia i Elektroniki, które rozwiązano w grudniu 2002. Obiekty po Centrum przejął Uniwersytet Warmińsko-Mazurski.[3]

Struktura szkoły[edytuj | edytuj kod]

  • komenda i sztab
  • jednostki dydaktyczne
    • cykl nauk społecznych
    • cykl taktyki
    • cykl techniczny
    • cykl radiotechniczny
    • cykl uzbrojenia
    • cykl specjalny
  • dywizjon podchorążych
  • kurs doskonalenia oficerów
  • szkoła chorążych służby uzbrojenia
  • szkoła podoficerska uzbrojenia
  • szkoła młodszych specjalistów służby uzbrojenia

Kadra szkoły[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: oficerowie Oficerskiej Szkoły Uzbrojenia.

komendant:

  • płk Antoni Frankowski (11.1954-10.1956)
  • płk Jan Wójcicki

wykładowcy:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Leszkowicz 2022 ↓, s. 752.
  2. Rozkaz nr 14/MON z 29.03.1960 w sprawie nadania Oficerskiej Szkole Uzbrojenia imienia por. Walerego Bagińskiego i ppor. Antoniego Wieczorkiewicza.
  3. Informacja nieścisła. UW-M przejął tylko ogródek taktyczny i część boiska. Zabudowania i teren jednostki pozostają nadal obiektem wojskowym.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tomasz Leszkowicz: Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-588-7.
  • Rutkowski Stanisław, Zarys dziejów polskiego szkolnictwa wojskowego, Wydawnictwo MON, Warszawa 1970
  • Kornicki Edward, Wspomnienia przeciwlotnika, Oficerska Szkoła Uzbrojenia m. Olsztyn