Ogonopiórowate
| Ptilocercidae | |||
| Lyon, 1913[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – ogonopiór uszaty (P. lowii) na ilustracji z 1848 roku | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina |
ogonopiórowate | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Ptilocercus J.E. Gray, 1848 | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Rodzaje | |||
|
| |||
Ogonopiórowate[4] (Ptilocercidae) – monotypowa rodzina ssaków łożyskowych z rzędu wiewióreczników (Scandentia), czasem traktowana jako podrodzina tupajowatych.
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzina obejmuje jeden żyjący współcześnie gatunek występujący w południowo-wschodniej Azji[5][6].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 130–150 mm, długość ogona 160–200 mm, długość ucha około 17 mm, długość tylnej stopy około 26 mm; masa ciała 50–60 g[7][8].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Ptilocercus (Ptilocerus): gr. πτιλον ptilon „pióro”; κερκος kerkos „ogon”[9].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj Ptilocercus został wyodrębniony z tupajowatych ze względu na kilka odróżniających go cech, m.in. obecność wibrysów, których tupajowate nie mają, brak owłosienia na ogonie oraz całkowicie nocnego trybu życia[10]. Pozostałe wiewióreczniki są aktywne w ciągu dnia. Do rodziny należy jeden rodzaj ogonopiór (Ptilocercus) z jednym występującym współcześnie gatunkiem[11][8][5][4]:
- Ptilocercus lowii J.E. Gray, 1848 – ogonopiór uszaty
oraz gatunek wymarły w oligocenie gatunek[12]:
- Ptilocercus kylin Li Qiang & Ni Xijun, 2016
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Ptilocercus J.E. Gray, 1848.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ M.W. Lyon. Treeshrews: an account of the mammalian family Tupaiidae. „Proceedings of the United States National Museum”. 45, s. 4, 1913. (ang.).
- ↑ A.E. Brehm: Illustrirtes Thierleben. T. 1. Cz. 2. Hildburghausen: Verlag des Bibliogr. Instituts, 1864, s. 665. (niem.).
- ↑ J.E. Gray. Description of a new genus of insectivorous Mammalia, or Talpidae, from Borneo. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 16, s. 23, 1848. (ang.).
- ↑ a b c Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 26. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 130. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Ptilocercus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-01].
- ↑ M. Hawkins: Family Ptilocercidae (Pen-tailed Treeshrew). W: R.A. Mittermeier & D.E. Wilson (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 8: Insectivores, Sloths and Colugos. Barcelona: Lynx Edicions, 2018, s. 241. ISBN 978-84-16728-08-4. (ang.).
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 84. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 596, 1904. (ang.).
- ↑ Zwierzęta : encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 91. ISBN 83-01-14344-4.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-08-30]. (ang.).
- ↑ Q. Li & X. Ni. An early Oligocene fossil demonstrates treeshrews are slowly evolving “living fossils”. „Scientific Reports”. 3: Artykuł nr 18627, 2016. DOI: 10.1038/srep18627. (ang.).