Ogród rozkoszy ziemskich (film)
| |
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji |
2003 |
| Data premiery |
12 marca 2004 |
| Kraj produkcji | |
| Język |
angielski |
| Czas trwania |
105 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | |
| Kostiumy | |
| Montaż | |
| Produkcja |
Methaphysics Ltd (Londyn) |
| Dystrybucja | |
Ogród rozkoszy ziemskich – melodramat erotyczny z 2003 w reżyserii Lecha Majewskiego, koprodukcja polsko-brytyjsko-włoska zrealizowana na podstawie własnej powieści Metafizyka.
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
Fabuła filmu skupia się wokół romansu, który rozkwita między inżynierem Chrisem a historyczką sztuki Claudią (Claudine Spiteri), którzy już po pierwszym spotkaniu pożądają siebie nawzajem. Wkrótce jednak u Claudi stwierdza się nieuleczalną chorobę. Clauda spędza ostatnie dni z Chrisem w Wenecji, na tle budynków i murali stworzonych przez jej ulubionego artystę, Hieronima Boscha, autora tryptyku Ogród rozkoszy ziemskich[1].
Główne role[edytuj | edytuj kod]
- Claudine Spiteri – Claudia Cosan
- Chris Nightingale – Chris Malten
Odbiór[edytuj | edytuj kod]
Ogród rozkoszy ziemskich został pozytywnie przyjęty przez anglojęzycznych krytyków. Tim Lucas z magazynu „Sight & Sound” stwierdził, że „Handycam stworzył swoje pierwsze arcydzieło. Nakręcony w całości jedną kamerą Sony PD100, trzymaną w różnych momentach przez reżysera lub jednego z dwóch głównych bohaterów, Ogród rozkoszy ziemskich jest rodzajem tryptyku”. Jakkolwiek Lucas zauważył, że Majewski nakręcił wariant filmu Śmierć w Wenecji (1970) Luchina Viscontiego, zdaniem recenzenta miejsce akcji „zakorzenia egzystencję pary w zewnętrznej rzeczywistości, w świecie wody i sztuki renesansowej”, a nie w śmierci wszystkich zainteresowanych z powodu epidemii[2]. W bardziej sceptycznej recenzji na łamach „The New York Timesa” Nathan Lee pisał, że muzykalność Majewskiego „jest widoczna w świeżym i żywotnym przepływie obrazów”, choć całość osłabiają „słaby słuch do dialogów i nijakość tematu”[3].
Ágnes Pethő w analizie filmu dla pisma „Screen” dowodziła, że film Majewskiego stanowi dla polskiego reżysera „rodzaj filozoficzno-lirycznej spowiedzi i stylizowanego, refleksyjnego manifestu artystycznego na wzór Ośmiu i pół [1963] Felliniego”[4]. Użycie przez reżysera ruchomej kamery umożliwiło „fuzję sztuki i ciał z kamerą wideo, za pomocą której są one pokazywane w nieustającej symbiozie”[5].
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
Reżyser filmu został uhonorowany na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych Nagrodą Fundacji Górnictwa Naftowego i Gazownictwa im. Ignacego Łukasiewicza za „propagowanie polskiej kultury za granicą”[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b The Garden of Earthly Delights (2004) - Lech Majewski [online], AllMovie [dostęp 2021-08-27].
- ↑ Tim Lucas, Heavenly Creatures, „Sight & Sound”, 18 (10), 2008, s. 96.
- ↑ Nathan Lee, Asking the Great Questions While Lounging About Venice, „The New York Times”, 22 czerwca 2006, E6.
- ↑ Ágnes Pethő, The garden of intermedial delights: cinematic 'adaptations' of Bosch, from modernism to the postmedia age, „Screen”, 55 (4), 2014, s. 484, DOI: 10.1093/screen/hju036, ISSN 0036-9543 [dostęp 2021-08-27] (ang.).
- ↑ Ágnes Pethő, The garden of intermedial delights: cinematic 'adaptations' of Bosch, from modernism to the postmedia age, „Screen”, 55 (4), 2014, s. 485, DOI: 10.1093/screen/hju036, ISSN 0036-9543 [dostęp 2021-08-27] (ang.).
- ↑ Ogród rozkoszy ziemskich w bazie filmpolski.pl
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Ogród rozkoszy ziemskich w bazie IMDb (ang.)
- Ogród rozkoszy ziemskich w bazie Filmweb
- Ogród rozkoszy ziemskich w bazie filmpolski.pl
| 1970–1989 | |
|---|---|
| 1990–2009 | |
| 2010-29 |
.jpg)