Okunica
53°11′43″N 14°56′06″E/53,195278 14,935000| wieś | |
 Kościół w Okunicy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
266[2] |
| Strefa numeracyjna |
91 |
| Kod pocztowy |
74-200[3] |
| Tablice rejestracyjne |
ZPY |
| SIMC |
0781977 |
Położenie na mapie gminy Pyrzyce  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu pyrzyckiego  | |
| 53°11′43″N 14°56′06″E/53,195278 14,935000[1]
| |
Okunica (nazwa przejściowa – Bartniki[4]) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie pyrzyckim, w gminie Pyrzyce, przy drodze wojewódzkiej nr 106 Rzewnowo - Stargard - Pyrzyce.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś powstała zgodnie z aktem założycielskim podpisanym przez króla Fryderyka II w 1771 r. Posiadała 669 morgów ziemi, osuszonych po obniżeniu o 2,5 m poziomu jeziora Miedwie. Wieś zasiedlono 1 września 1776 przez 23 kolonistów. Na początku XIX wieku były tu 3 duże i 20 małych gospodarstw, ponadto gospodarstwo szkolne, kuźnia, dwie karczmy. Eksploatowano złoża torfu, uprawiano chmiel. W 1855 r. było 293 mieszkańców, 35 domów mieszkalnych, a w 1868 r. 287 mieszkańców. Wieś posiadała stację kolejową od 1882 roku. W latach 1896 - 1897 wybudowano cukrownię, w latach 1929 - 1932 cukrownia przeszła modernizację. W 1925 r. było 329 mieszkańców, a w 1939 - 314 mieszkańców. Od 1945 r. zmienia się nazwa na Bartniki, Okonica, Okoniewice.
Do 1954 wieś była w gminie Wierzbno-Warnice. W 1964 r. oddano do użytku wiejski dom kultury wraz z biblioteką publiczną. W latach 1954 - 1972 znajdowała się tu siedziba Gromadzkiej Rady Narodowej Okunica. W latach 1969 - 1970 r. wybudowano nową szkołę. W kolejnych latach wieś zamieszkana była przez następujące liczby osób: w 1975 - 387, w 1990 - 322, w 2000 - 310, w 2007 - 303[5].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
We wsi był przystanek kolejowy Okunica.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 92101
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-07].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 856 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rymar 1968 ↓, s. 193.
- ↑ "Pyrzyce i okolice poprzez wieki" Edward Rymar str. 358-387
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Edward Rymar. Przywrócenie i nadanie nazw miejscowościom powiatu pyrzyckiego w latach 1945–1947. „Zeszyty Pyrzyckie”. 1, 1968. Szczecin: Instytut Zachodniopomorski. Towarzystwo Miłośników Ziemi Pyrzyckiej.
- "Pyrzyce i okolice poprzez wieki" Edward Rymar str. 355, Pyrzyce 2009 r. ISBN 978-83-928772-0-2
