Ole Gunnar Solskjær

Ole Gunnar Solskjær
Data i miejsce urodzenia	26 lutego 1973 ; Kristiansund
Wzrost	178 cm
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata	Klub
1989–1990	Clausenengen FK
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
2008–2011	Manchester United (rezerwy)
2011–2014	Molde FK
2014	Cardiff City
2015–2018	Molde FK
2018–2019	Manchester United (tymczasowo)
2019–2021	Manchester United
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ole Gunnar Solskjær (wym. [ˈ ʉ ː l ə ˈ g ʏ n ː ɑ r ˈ s u ː l ˈ ʂ ɑ r], ur. 26 lutego 1973 w Kristiansund) – norweski piłkarz grający na pozycji napastnika, po zakończeniu kariery zawodniczej trener piłkarski.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Solskjær rozpoczynał karierę w klubie Clausenengen. Później przeszedł do Molde FK. W wieku 23 lat został graczem Manchesteru United. Z drużyną „Czerwonych Diabłów” był sześciokrotnym mistrzem Anglii, dwukrotnym zdobywcą Pucharu Anglii oraz triumfatorem Ligi Mistrzów w 1999 roku.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Piłkarz nie odnosił wielkich sukcesów ze swoją reprezentacją. Największymi (jedynymi) osiągnięciami w historii gry Solskjæra w drużynie narodowej są:

1/8 finału na Mistrzostwa Świata 1998
faza grupowa na Mistrzostwa Europy 2000

W reprezentacji rozegrał 67 meczów i strzelił 23 gole.

Jest uznawany za jednego z najlepszych graczy w historii norweskiego futbolu.

Kalendarium kariery[edytuj | edytuj kod]

W lutym 1999 roku Solskjær ustanowił rekord Premier League, wchodząc na boisko z ławki rezerwowych i strzelając 4 bramki w ciągu 12 minut w meczu przeciwko Nottingham Forest (8:1).

26 maja 1999 roku napastnik wygrał Ligę Mistrzów wraz z Manchesterem United. Strzelił decydującą bramkę na 2:1 w ostatniej minucie doliczonego czasu gry.

W 2003 roku odniósł poważną kontuzję kolana, która wyeliminowała go z gry na ponad 3 lata.

U schyłku kariery otrzymał Nagrodę Kniksena – prestiżowy tytuł przyznawany piłkarzowi, który zasłużył się w norweskiej piłce nożnej.

27 sierpnia 2007 roku, ogłosił decyzję o zakończeniu kariery piłkarskiej z powodu problemów z kolanami. Było to związane z kontuzją z 2003 roku.

W 2008 roku został trenerem rezerw Manchesteru United.

9 listopada 2010 podpisał kontrakt na mocy którego objął posadę szkoleniowca w norweskim klubie Molde FK. Z zespołem tym zdobywał mistrzostwo Norwegii przez dwa kolejne sezony^[1].

Solskjær bywał nazywany baby-face killer (ang. morderca o twarzy dziecka)^[2].

19 grudnia 2018 roku został ogłoszony tymczasowym trenerem Manchesteru United^[3]. W roli trenera Manchesteru United zadebiutował 22 grudnia 2018 roku w wygranym 1:5 meczu przeciwko Cardiff City. 13 stycznia 2019 roku w meczu przeciwko Tottenhamowi Hotspur odniósł szóste zwycięstwo w swoich sześciu pierwszych meczach w roli trenera Manchesteru United. Norweg pobił tym samym rekord Sir Matta Busby’ego, który zwyciężył w pięciu pierwszych meczach. Ogólnie Solskjær zwyciężył w ośmiu pierwszych meczach prowadząc Manchester United. 16 marca 2019 roku Manchester United odpadł w ćwierćfinale Pucharu Anglii, przegrywając 2:1 z Wolverhampton Wanderers. 28 marca 2019 roku podpisał trzyletni kontrakt z Manchesterem United. Ole Gunnar Solskjær obowiązki menadżera Manchesteru United początkowo miał pełnić do końca sezonu 2018/2019. Dobra gra Czerwonych Diabłów pod wodzą norweskiego szkoleniowca sprawiła, że zarząd klubu zdecydował o pozostawieniu go w klubie na kolejne lata. 16 kwietnia 2019 roku Manchester United odpadł w ćwierćfinale Ligi Mistrzów, przegrywając w dwumeczu 4:0 z FC Barceloną (pierwszy mecz 1:0). W Premier League Manchester United zajął 6. miejsce, tracąc do zwycięskiego Manchesteru City 32 punkty.

Pierwszym transferem nowego trenera był pozyskany ze Swansea City, Daniel James^[4]. Następnie zakontraktowani zostali Aaron Wan-Bissaka i Harry Maguire. 29 stycznia 2020 roku Manchester United odpadł w półfinale Pucharu Ligi, przegrywając w dwumeczu 3:2 z Manchesterem City (pierwszy mecz 3:1). W zimowym okienku transferowym do klubu dołączyli Bruno Fernandes, Nathan Bishop oraz do końca sezonu wypożyczony został Odion Ighalo. 19 lipca 2020 roku Manchester United odpadł w półfinale Pucharu Anglii, przegrywając 3:1 z Chelsea. W Premier League Manchester United zajął 3. miejsce, tracąc do zwycięskiego Liverpoolu 33 punkty. 16 sierpnia 2020 roku Manchester United odpadł w półfinale Ligi Europy, przegrywając 2:1 z Sevillą.

W kolejnym sezonie pierwszym transferem został Donny van de Beek pozyskany z AFC Ajax. Następnie do klubu dołączyli Alex Telles, Edinson Cavani i Facundo Pellistri. Udział w Lidze Mistrzów Manchester United zakończył na fazie grupowej zajmując w grupie 3. miejsce. 6 stycznia 2021 roku Manchester United odpadł w półfinale Pucharu Ligi, przegrywając 0:2 z Manchesterem City. W zimowym okienku transferowym do klubu dołączył Amad Diallo. 21 marca 2021 roku Manchester United odpadł w ćwierćfinale Pucharu Anglii, przegrywając 3:1 z Leicester City. W Premier League Manchester United zajął 2. miejsce, tracąc do zwycięskiego Manchesteru City 12 punktów. 26 maja 2021 roku Manchester United przegrał w finale Ligi Europy po rzutach karnych 11:10 (spotkanie zakończyło się wynikiem 1:1) z Villarrealem.

Na początku sezonu 2021/2022 Manchester United ponownie zakontraktował Juana Matę, Lee Granta oraz Toma Heatona. Następnie wykupiony z Borussii Dortmund został Jadon Sancho oraz z Realu Madryt Raphaël Varane. 24 lipca 2021 Solskjaer podpisał nowy kontrakt z Manchesterem United. Będzie on obowiązywał do 2024 roku, z opcją przedłużenia o kolejny rok. 27 sierpnia poinformowano, że Manchester United doszedł do porozumienia z Juventusem w sprawie ponownych przenosin do angielskiego klubu Cristiano Ronaldo^[5]. 31 sierpnia 2021 oficjalnie ogłoszono jego powrót do klubu^[6]. 22 września 2021 roku Manchester United odpadł w 3. rundzie Puchar Ligi, przegrywając 0:1 z West Hamem United^[7].

21 listopada 2021 roku zwolniony z funkcji menadżera Manchesteru United. Na stanowisku zastąpił go Michael Carrick^[8].

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Piłkarskie[edytuj | edytuj kod]

Klub	Sezon	Liga	Liga		Puchar kraju		Puchar ligi		Europa		Inne		Suma
Klub	Sezon	Liga	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki
Molde	1995	Tippeligaen	26	20	4	6	–		4	2	–		34	28
Molde	1996	Tippeligaen	16	11	4	1	–		–		–		20	12
Manchester United	1996/97	Premier League	33	18	3	0	0	0	10	1	0	0	46	19
	1997/98	Premier League	22	6	2	2	0	0	6	1	0	0	30	9
	1998/99	Premier League	19	12	8	1	3	3	6	2	1	0	37	18
	1999/00	Premier League	28	12	–		1	0	11	3	6	0	46	15
	2000/01	Premier League	31	10	2	1	2	2	11	0	1	0	47	13
	2001/02	Premier League	30	17	2	1	0	0	15	7	0	0	47	25
	2002/03	Premier League	37	9	2	1	4	1	14	4	–		57	15
	2003/04	Premier League	13	0	3	0	0	0	2	1	1	0	19	1
	2004/05	Premier League	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0
	2005/06	Premier League	3	0	2	0	0	0	0	0	–		5	0
	2006/07	Premier League	19	7	6	2	1	1	6	1	–		32	11
Ogólnie w karierze			273	122	38	15	11	7	85	22	9	0	416	166

Trenerskie[edytuj | edytuj kod]

Stan na 21 listopada 2021

Zespół	Od	Do	Statystyka
Zespół	Od	Do	Mecze	Wygrane	Remisy	Przegrane	% wygranych
Molde	9 listopada 2010	2 stycznia 2014	126	69	26	31	54.8
Cardiff City	2 stycznia 2014	18 września 2014	30	9	5	16	30
Molde	21 października 2015	19 grudnia 2018	118	66	19	33	55.9
Manchester United	19 grudnia 2018	21 listopada 2021	168	91	37	40	54.2
Łącznie			442	235	87	120	53.2

Nie są brane pod uwagę mecze towarzyskie.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Zawodnik[edytuj | edytuj kod]

Manchester United

Mistrzostwo Anglii: 1996/97, 1998/99, 1999/2000, 2000/01, 2002/03, 2006/07
Puchar Anglii: 1998/99, 2003/04
Tarcza Wspólnoty: 1997, 2003
Liga Mistrzów: 1998/99
Puchar Interkontynentalny: 1999

Trener[edytuj | edytuj kod]

Molde FK

Mistrzostwo Norwegii: 2011, 2012
Puchar Norwegii: 2013

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

Najlepszy zawodnik Norwegii: 2006
Honorowa Nagroda Kniksena: 2007
Order św. Olava: 2008
Trener miesiąca w Premier League:Styczeń 2019

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Mani Djazmi: Ole Gunnar Solskjaer in no rush to manage in England. 22 February 2013. [dostęp 2013-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-23)]. (ang.).
↑ Morderca o twarzy dziecka już nie strzeli. [dostęp 2010-05-14].
↑ Ole Gunnar Solskjaer appointed caretaker manager. manutd.com, 19 grudnia 2018. [dostęp 2018-12-19]. (ang.).
↑ Daniel James signs for Manchester United. manutd.com, 12 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-12]. (ang.).
↑ Cristiano Ronaldo oficjalnie w Manchesterze United! – Polsat Sport [online], polsatsport.pl [dostęp 2021-08-28] (pol.).
↑ RONALDO IS COMING HOME. manutd.com, 31 sierpnia 2021. [dostęp 2021-08-31]. (ang.).
↑ Manchester United – West Ham 0:1. Czerwone Diabły za burtą Carabao Cup. devilpage.pl, 22 września 2021. [dostęp 2021-09-22]. (pol.).
↑ CLUB STATEMENT ON OLE GUNNAR SOLSKJAER. manutd.com, 21 listopada 2021. [dostęp 2021-11-21]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Ole Gunnar Solskjær w bazie National Football Teams (ang.)
Profil na soccernet.espn.go.com

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[2] Mani Djazmi: Ole Gunnar Solskjaer in no rush to manage in England. 22 February 2013. [dostęp 2013-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-23)]. (ang.).

[3] Morderca o twarzy dziecka już nie strzeli. [dostęp 2010-05-14].

[4] Ole Gunnar Solskjaer appointed caretaker manager. manutd.com, 19 grudnia 2018. [dostęp 2018-12-19]. (ang.).

[5] Daniel James signs for Manchester United. manutd.com, 12 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-12]. (ang.).

[6] Cristiano Ronaldo oficjalnie w Manchesterze United! – Polsat Sport [online], polsatsport.pl [dostęp 2021-08-28] (pol.).

[7] RONALDO IS COMING HOME. manutd.com, 31 sierpnia 2021. [dostęp 2021-08-31]. (ang.).

[8] Manchester United – West Ham 0:1. Czerwone Diabły za burtą Carabao Cup. devilpage.pl, 22 września 2021. [dostęp 2021-09-22]. (pol.).

[9] CLUB STATEMENT ON OLE GUNNAR SOLSKJAER. manutd.com, 21 listopada 2021. [dostęp 2021-11-21]. (ang.).

[t-10] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g tymczasowo

[t-11] tymczasowo

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[A]

[A]