Olingo górski
| Bassaricyon neblina | |
| K. M. Helgen, Pinto, Kays, L. E. Helgen, Tsuchiya, Quinn, Wilson & Maldonado, 2013 | |
 Bassaricyon neblina (Tandayapa, Ekwador) | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
olingo górski |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
 Mapa zasięgu w Ekwadorze i Kolumbii | |
Olingo górski[2] (Bassaricyon neblina) – gatunek ssaka drapieżnego z rodziny szopowatych (Procyonidae) zamieszkujący tereny zachodniego Ekwadoru i środkowej Kolumbii. Po raz pierwszy został opisany 15 sierpnia 2013 na łamach czasopisma „ZooKeys”. Było to pierwsze od 35 lat odkrycie nowego gatunku z rzędu ssaków drapieżnych na terenie Ameryki, czyli od czasu odkrycia Mustela felipei w 1978 roku[3].
Historia odkrycia[edytuj | edytuj kod]
Odkrycia dokonał Kristofer M. Helgen, kurator działu ssaków w Muzeum Historii Naturalnej w Waszyngtonie, który w 2003 odkrył wyróżniające się okazy z różnych zbiorów amerykańskich muzeów. Zwrócił uwagę na znajdowane okazy o długowłosym czerwonobrązowym futrze, odmiennej budowie czaszki i uzębienia. W kolejnych latach wraz ze współpracownikami prowadził obserwacje i zbierał okazy na stokach północnych Andów. Przeprowadzone badania genetyczne i morfologiczne wykazały, że należy wyodrębnić nowy gatunek. Badania genetyczne wykazały w dodatku istotną odmienność nowego gatunku w porównaniu do innych przedstawicieli swego rodzaju. Zebrano na tyle dużą ilość okazów, że zarazem opisano cztery różne podgatunki różniące się morfologicznie – Bassaricyon neblina neblina, B. n. osborni, B. n. hershkovitzi oraz B. n. ruber[3][4].
Jako holotyp oznaczono okaz z Amerykańskiego Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku. Eksponat oznaczony numerem katalogowym 66753 składa się ze skóry oraz kompletnej czaszki dorosłej samicy złowionej 21 sierpnia 1923 roku w okolicy Las Máquinas (00°32’S, 78°39’W), prowincja Pichincha, Ekwador na wysokości 2130 m n.p.m., przez amerykańskiego zoologa George'a Tate[3].
Zespół w składzie: Kristofer M. Helgen, C. Miguel Pinto, Roland Kays, Lauren E. Helgen, Mirian T. N. Tsuchiya, Aleta Quinn, Don E. Wilson oraz Jesús E. Maldonado opublikował opis gatunku 15 sierpnia 2013 na łamach czasopisma „ZooKeys”[3].
Występowanie i biotop[edytuj | edytuj kod]
Zwierzęta tego gatunku zamieszkują lasy mgliste na zachodnich stokach północnych Andów w Ekwadorze i Kolumbii na wysokościach od 1500 do 2700 m n.p.m. Żyją na drzewach i bardzo rzadko schodzą na powierzchnię ziemi[4].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
B. neblina można stosunkowo łatwo odróżnić od innych Bassaricyon (np. nizinnych gatunków: Bassaricyon alleni i Bassaricyon medius) już na podstawie samych badań morfologicznych i kraniologicznych[3]. Nowo opisany gatunek jest mniejszy (osiąga do 34 cm długości) i lżejszy (waży do 0,9 kg)[4]. Jego ciało i kości czaszki mają odpowiednio mniejsze wymiary, ogon jest krótszy. Sierść jest dłuższa, gęstsza i intensywniej wybarwiona w części grzbietowej – od koloru czarnego przez „podpalany”, intensywny pomarańczowy po czerwonobrązowy. Pysk B. neblina jest nieco bardziej zaokrąglony, a uszy wyraźnie bardziej owłosione. Różnice widoczne są także w uzębieniu. Pierwsze trzonowce są większe, mają masywne guzki trzononowe[3]. Podstawę jego pożywienia stanowią owoce, żywi się też owadami. Matki rodzą zazwyczaj jedno młode[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bassaricyon neblina, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 163. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b c d e f Helgen K, Pinto C, Kays R, Helgen L, Tsuchiya M, Quinn A, Wilson D, Maldonado J. Taxonomic revision of the olingos (Bassaricyon), with description of a new species, the Olinguito. „ZooKeys”. 324, s. 1-83, 2013. Pensoft Publishers. DOI: 10.3897/zookeys.324.5827. ISSN 1313-2970. (ang.).
- ↑ a b c d Joseph Stromberg: For the First Time in 35 Years, A New Carnivorous Mammal Species is Discovered in the American Continents. [w:] Smithsonian.com [on-line]. Smithsonian Institution, 2013. [dostęp 2013-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-09)]. (ang.).
