Om101
| Producent | |
|---|---|
| Lata budowy |
1909–1921 |
| Układ osi |
2'C1'4hv |
| Wymiary | |
| Masa pustego parowozu |
47,7 t |
| Masa służbowa |
85,2 t |
| Długość |
20 430 mm |
| Długość z tendrem |
20 430 mm |
| Średnica kół napędnych |
1800 mm |
| Średnica kół tocznych |
1000/1250 mm |
| Napęd | |
| Trakcja |
parowa |
| Typ tendra |
2'2T20 |
| Ciśnienie w kotle |
15 bar |
| Średnica cylindra |
420 mm |
| Skok tłoka |
612 mm |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Moc znamionowa |
1353 kW (1840 KM) |
| Prędkość konstrukcyjna |
110-115 km/h |
Om101 – polskie oznaczenie parowozu pospiesznego wirtemberskiej serii C.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Parowozy C były budowane na początku XX wieku dla Królewskich Kolei Wirtembergii (K.W.St.E) z przeznaczeniem do prowadzenia pociągów pospiesznych i ekspresów. Konstruktorem był Eugen Kittel. W latach 1909-1921 wyprodukowano jedynie 41 egzemplarzy w fabryce Maschinenfabrik Esslingen. Ze względu na niecodzienny wygląd z czasem zyskały przydomek Die schöne Württembergerin czyli Piękna Wirtemberka.
Po zakończeniu I wojny światowej w ramach reparacji wojennych trzy egzemplarze (numer C 2001, C 2026, C 2027) trafiły do francuskich kolei ETAT, zaś jeden (nr. egz. C 2010; nr fabr. 3571; rok produkcji 03/1911) trafił na stan PKP w 1919, gdzie otrzymał oznaczenie serii Om101 i numer 1. Tender typ 2'2T20 (od numeru 2001 do 2024 mniejszy tender 2'2T20, od numeru 2025 do 2041 większy tender 2'2T30) nosił oznaczenie 20D101. Pozostałe 37 sztuk przejęło Deutsche Reichsbahn jako serię 181 z numeracją 18 101 do 18 137. Ostatnie czynne egzemplarze w Niemczech 18 133 i 18 136 służyły do roku 1955 w Ulm.
Egzemplarz Om101-1 stacjonował w parowozowni Łódź Kaliska (Dyrekcja Warszawa) i prowadził pociągi osobowe i pospieszne. Najpewniej po 17 września 1939 został zdobyty przez siły radzieckie i wcielony do taboru Ludowego Komisariatu Transportu (NKPS) ZSRR. Po czerwcu 1941 znalazł się w Rumunii, gdzie przejęły go na stan koleje CFR jako 231.901. Tam też został ostatecznie zezłomowany.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Piwowoński: Parowozy Kolei Polskich, WKiŁ, Warszawa 1978.
- Ingo Hütter, Reimar Holzinger: Die Lokomotiven der PKP 1918–1939, DGEG, Hövelhof 2007, ISBN 978-3-937189-27-7.
- https://web.archive.org/web/20130516174707/http://scado.narod.ru/rail2/aj_pkp_e.htm
- http://www.drehscheibe-foren.de/foren/read.php?108,5188265,page=3
- http://www.marklinfan.net/classe_c.htm
