Onychodactylinae

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Onychodactylus)
Onychodactylinae
Dubois & Raffaëlli, 2012[1]
Ilustracja
Przedstawiciel podrodziny – pazurzec ussuryjski (O. fischeri)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

płazy

Rząd

płazy ogoniaste

Rodzina

kątozębne

Podrodzina

Onychodactylinae

Typ nomenklatoryczny

Rodzaj typowy: Onychodactylus Tschudi, 1838
Gatunek typowy: Onychodactylus schlegeli Tschudi, 1838 (= Salamandra japonicus Houttuyn, 1782)

Synonimy

Rodzaju:

Rodzaje

Onychodactylinaemonotypowa podrodzina płazów ogoniastych z rodziny kątozębnych (Hynobiidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Podrodzina obejmuje gatunki występujące od południowego dalekiego wschodu Rosji w pobliżu Chin do Wŏnsan w Korei i gór na Honsiu i Sikoku w Japonii[7].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Onychodactylus: gr. ονυξ onux, ονυχος onukhos „pazur”; δακτυλος daktulos „palec u nogi”[8].
  • Dactylonyx: gr. δακτυλος daktulos „palec u nogi”; ονυξ onux, ονυχος onukhos „pazur”[8].
  • Onychopus: gr. ονυξ onux, ονυχος onukhos „pazur”; πους pous, ποδος podos – stopa[8]. Nazwa zastępcza dla Onychodactylus .
  • Geomolge: gr. γεω- geō- „ziemny-”, od γη „ziemia”; niem. Molge „rodzaj traszki lub salamandry”. Gatunek typowy: Geomolge fischeri Boulenger, 1886.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Takson siostrzany dla Hynobiinae[9][10]. Do podrodziny należy jeden rodzaj z jedenastoma gatunkami[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. A. Dubois, J. Raffaëlli. A new ergotaxonomy of the order Urodela Duméril, 1805 (Amphibia, Batrachia). „Alytes”. 28, s. 77-161, 2012. (ang.). 
  2. Ch.L. Bonaparte: Iconographia della Fauna Italica per le Quattro Classi degli Animali Vertebrati. T. 2: Amphibi. Rome: Salviucci, 1839, s. 57, 92. (wł.).
  3. A.M.C. Duméril, G. Bibron & A.H.A. Duméril: Erpétologie Genérale ou Histoire Naturelle Complète des Reptiles. Cz. 9. Paris: Librarie Enclyclopedique de Roret, 1854, s. 113. (fr.).
  4. G.A. Boulenger. First report on additions to the batrachian collection in the Natural-History Museum. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 54, s. 416, 1886. (ang.). 
  5. Onychodactylus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2014-11-15] (ang.).
  6. J.J. von Tschudi: Classification der Batrachier mit Berücksichtigung der fossilen Thiere dieser Abtheilung der Reptilien. Neuchâtel: Petitpierre, 1838, s. 92. (niem.).
  7. a b D. Frost: Onychodactylus Tschudi, 1838. [w:] Amphibian Species of the World 6.1, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2022-05-09]. (ang.).
  8. a b c E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256. (ang.).
  9. G.-y. Chen, B. Wang, J.-g. Liu, F. Xie & J.-p. Jiang. Complete mitochondrial genome of Nanorana pleskei (Amphibia: Anura: Dicroglossidae) and evolutionary characteristics. „Current Zoology”. 57 (6), s. 785-805, 2011. (ang.). 
  10. R. A. Pyron, J. J. Wiens. A large-scale phylogeny of Amphibia including over 2800 species, and a revised classification of advanced frogs, salamanders, and caecilians. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 53-78 (2), s. 543-583, 2011. DOI: 10.1016/j.ympev.2011.06.012. (ang.). 
  11. Praca Zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 422. ISBN 83-01-14344-4.
  12. Yoshikawa i Matsui 2014 ↓, s. 68.
  13. Yoshikawa i Matsui 2014 ↓, s. 59.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]