Opór Plancka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Opór Plancka – pochodna jednostka oporu elektrycznego w naturalnym systemie jednostek, oznaczana jako ZP.

29,9792458 Ω

gdzie:

to czynnik stały z prawa Coulomba,
prędkość światła w próżni.

Rezystor cechuje się oporem Plancka, jeżeli przepływ prądu o natężeniu Plancka spowoduje powstanie na nim napięcia równego napięciu Plancka.