Opór cieplny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Opór cieplny – stosunek grubości warstwy materiału do współczynnika przewodnictwa cieplnego rozpatrywanej warstwy materiału.

gdzie:

– opór cieplny warstwy materiału [m²K/W],
– grubość warstwy materiału [m],
– współczynnik przewodnictwa cieplnego [W/mK].

Jednostką oporu cieplnego jest w układzie SI:

W przeliczeniu na inne jednostki

1 m² K/W = 1,163 m²h˚C/kcal.

Opór cieplny kilku warstw materiałów przylegających do siebie (bez pustki powietrznej), jest sumą oporów cieplnych poszczególnych warstw materiałów:

Opór cieplny przegrody jest sumą oporów przejmowania ciepła (z powietrza do materiału i z materiału do powietrza) oraz oporu cieplnego warstw materiałów, z których zbudowana jest przegroda.

Opór cieplny przegrody jest odwrotnością współczynnika przenikania ciepła przegrody:

gdzie:

– opór cieplny przegrody [m²K/W],
– współczynnik przenikania ciepła przegrody (bez uwzględnienia mostków termicznych) [W/m²K].

Jak wynika z powyższych zależności, poprawa izolacyjności cieplnej przegrody może nastąpić poprzez zwiększenie oporu cieplnego przegrody, tj. zwiększenie grubości warstwy materiału, ale przede wszystkim przez dobranie materiałów o korzystniejszym (mniejszym) współczynniku przewodnictwa cieplnego W przypadku przegród istniejących, poprawę można uzyskać poprzez dodanie do istniejącej przegrody warstwy materiału o niskim współczynniku