Operacja Młot Wikinga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Operacja Młot Wikinga
II wojna w Zatoce Perskiej
ilustracja
Czas

28–30 marca 2003

Miejsce

północno-wschodni Irak

Terytorium

 Irak

Wynik

zwycięstwo Koalicji

Strony konfliktu
Ansar al-Islam  Stany Zjednoczone
Patriotyczna Unia Kurdystanu
Dowódcy
Abu Musab az-Zarkawi Stany Zjednoczone Ken Tovo[1]
Dżalal Talabani
Siły
600–800[2] 40 Amerykanów,
7 000 Kurdów[2]
Straty
ok. 200 schwytanych, bądź aresztowanych w Iranie[3] 3 zabitych,
23 rannych (Kurdowie)
Położenie na mapie Iraku
Mapa konturowa Iraku, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
35°11′N 45°59′E/35,183333 45,983333

Operacja Młot Wikingaoperacja wojskowa przeprowadzona podczas II wojny w Zatoce Perskiej w północnym wschodnim Iraku, przy granicy z Iranem. Celem operacji, która toczyła się pod koniec marca 2003 było wyeliminowanie terrorystycznej organizacji Ansar al-Islam zajmującej część irackiego Kurdystanu.

Tło[edytuj | edytuj kod]

Ansar al-Islam to islamistyczna organizacja terrorystyczna z Abu Musabem az-Zarkawim na czele, która pojawiła się w północnym Iraku w grudniu 2001. Ansar al-Islam to grupa składająca się głównie z kurdyjskich rekrutów i arabskich weteranów wojny w Afganistanie. Przed amerykańską inwazja na Irak, w latach 2001–2003 walczyli z siłami kurdyjskimi w północnym Iraku, głównie wokół miasta Halabja, które było pod ich kontrolą. CIA podejrzewało, że Ansar al-Islam zaangażowany był w produkcję broni chemicznej i trucizny rycyny w fabryce w mieście Sargat. Ponadto dwie inne kurdyjskie grupy bojowników islamskich działających w regionie, dostosowało się do Ansar al-Islam.

Operacja[edytuj | edytuj kod]

4 Dywizja Piechoty składająca się z 40 amerykanów wraz z kurdyjską Peshmergą uderzyła od strony Turcji[4]. Przed bitwą rebelianci przygotowali sobie pozycję w górskich obszarach irackiego Kurdystanu. 21 marca rozpoczęto ataki rakietowe na bazy Ansar al-Islam. Amerykanie początkowo planowali rozpocząć akcję lądową bezpośrednio po ostrzale z powietrza, lecz siły sprzymierzone były w nieodpowiednim miejscu. W wyniku nalotów z 21 czerwca zginęło ok. 100 bojowników Islamskiej Grupy Kurdystanu zrzeszonej z Ansar al-Islam[1]. Tydzień później Amerykańskie siły specjalne były gotowe i 28 marca rozpoczęli atak naziemny.

W wyniku ofensywy rozpoczętej 28 marca, rebelianci zostali wepchnięci do miasta Sargot[1]. Amerykanom i Kurdom wystarczyły tylko trzy godziny ostrzału moździerzowego i ataków z karabinów maszynowych by wywołać zamieszanie wśród bojówek Zarkawiego. W kolejnym dniu walk po nocnym oblężeniu Sargot nastąpiło kolejne natarcie. Rebelianci zostali zepchnięci ku wschodniej granicy z Iranem. Wiele bojowników właśnie tam uciekło, gdzie zostało aresztowano przez Irańczyków. Inni, którzy nie dostali się do Iranu zostali pojmani przez siły kurdyjskie[1]. Jednakże kurdyjskie źródła twierdzą, że wielu rebeliantów Ansar al-Islam znalazło schronienie w Iranie[2].

Skutki[edytuj | edytuj kod]

Aliantom udało się osiągnąć zamierzony cel operacji, czyli wyeliminować Ansar al-Islam z północnego Iraku co pozwoliło kurdyjskim jednostkom skupić się na walce z armią iracką. Amerykańskie służby wywiadowcze odkryły w ruinach fabryki w Sargot ślady rycyny i chlorku potasu. Trzem amerykańskim żołnierzom sił specjalnych działających wokół Sargot przyznano srebrne gwiazdy. Ansar al-Islam zaangażowało się w rebelii podczas amerykańskiej okupacji Iraku[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Operation Viking Hammer. spirit.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-21)].
  2. a b c SARGAT AND SULAYMANIYAH, NORTHERN IRAQ. csmonitor.com.org.
  3. Najaf area:. icasualties.org.
  4. The United States Army in Operation Iraqi Freedom. globalsecurity.org.