Operacja kwantuńska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Operacja kwantuńska
II wojna światowa, wojna na Pacyfiku, wojna radziecko-japońska
Ilustracja
Czas

9 sierpnia2 września 1945

Miejsce

Mandżuria, Mongolia Wewnętrzna, północna Korea

Terytorium

Chiny, Mongolia, Korea

Przyczyna

przyłączenie się ZSRR do wojny przeciwko Japonii

Wynik

decydujące zwycięstwo ZSRR i jego sojuszników

Strony konfliktu
 Japonia
 Mandżukuo
 Mengjiang
 ZSRR
 Mongolia
 Chiny
koreański ruch oporu[1]
Dowódcy
Otozō Yamada Aleksandr Wasilewski
Rodion Malinowski
Siły
1 217 000 żołnierzy
  • 5360 dział,
  • 1155 czołgów,
  • 1800 samolotów,
  • 1215 pojazdów

Mandżukuo 200 000 żołnierzy
Mengjiang 10 000 żołnierzy

1 577 225 żołnierzy
  • 26 137 dział,
  • 5556 czołgów i dział samobieżnych,
  • 5386 samolotów,

16 000 żołnierzy

Straty
Wg źródeł radzieckich:
83 737 zabitych,
640 276 pojmanych
Wg źródeł japońskich:
21 000 zabitych
12 031 zabitych lub zaginionych,
24 425 rannych

Operacja kwantuńska – rozpoczęta po wypowiedzeniu wojny Japonii przez ZSRR (8 sierpnia 1945) operacja militarna zaplanowana przez marszałka Aleksandra Wasilewskiego, której celem było wyzwolenie spod okupacji japońskiej Mandżurii i Korei do 38 równoleżnika (24 sierpnia 1945). Operacja miała również pomścić klęskę Rosjan, poniesioną w wojnie z Japończykami 40 lat wcześniej.

Ze strony japońskiej działania prowadziła tam tzw. Armia Kwantuńska. Po stronie sowieckiej działania były organizowane przez wojska Frontu Dalekowschodniego. Część wojsk radzieckich przerzucano na ten odcinek frontu tuż po opanowaniu Berlina. Główną operacyjną jednostką atakującą Armii Czerwonej był Front Zabajkalski, dowodzony przez marszałka Rodiona Malinowskiego (wcześniej dowódca II Frontu Ukraińskiego, potem Minister Obrony ZSRR), atakujący na kierunku BajkałMorze Wschodniochińskie.

Ofensywa radziecka nie natrafiła na silny opór. Wojska ZSRR pokonały trasę ok. 2000 km oraz góry Wielki Chingan w ciągu około tygodnia. Ponad pół miliona żołnierzy japońskich dostało się do niewoli radzieckiej. Armia Czerwona zniszczyła równie liczną Armię Kwantuńską w zaledwie 12 dni[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kim Sang-ilS., ‘북야영 기지’에 서서 역사를 읽다!, TongilNews, 13 grudnia 2020 (kor.).
  2. Maciej Michałek, Złamana umowa, szybki pogrom i zmiana granic – jak Stalin uderzył na Japonię, TVN24, 9 maja 2015 [dostęp 2018-02-15].