Opos

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Opos
Philander
Brisson, 1762[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – opos szary (P. opossum)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Nadrząd

torbacze

Rząd

dydelfokształtne

Rodzina

dydelfowate

Podrodzina

dydelfy

Plemię

Didelphini

Rodzaj

opos

Typ nomenklatoryczny

Didelphis opossum Linnaeus, 1758

Synonimy
Gatunki

12 gatunków (w tym 2 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Opos[6] (Philander) – rodzaj ssaków z podrodziny dydelfów (Didelphinae) w obrębie rodziny dydelfowatych (Didelphidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą gatunki występujące od północnego Meksyku po północną Argentynę[7][8].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 20,7–33,1 cm, długość ogona 25,3–37,7 cm; masa ciała 148–910 g[9][10].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1762 roku francuski zoolog Mathurin Jacques Brisson w książce swojego autorstwa o tytule Regnum animale[1]. Brisson nie wskazał gatunku typowego. W 1998 roku Międzynarodowy kodeks nomenklatury zoologicznej (ICZN) uznał za nieważną całość Regnum animale ze względu na niekonsekwentne stosowanie nazewnictwa binominalnego, jednocześnie zachowując do celów nomenklatorycznych nazwę Philander i wyznaczając na gatunek typowy oposa szarego (P. opossum)[11].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Philander (Phillander): gr. φιλανδρος philandros „miłujący ludzi”, od φιλεω phileō „kochać”; ανηρ anēr, ανδρος andros „człowiek, mężczyzna”[12].
  • Metachirops: rodzaj Metachirus Burmeister, 1854 (oposowiec); gr. ωψ ōps, ωπος ōpos „twarz”[13]. Gatunek typowy: Didelphis quica Temminck, 1824 (= Didelphys frenata Olfers, 1818 (= Didelphis opossum Linnaeus, 1758)).
  • Hylothylax: gr. ὁλος holos „kompletny, cały”; θυλαξ thulax, θυλακος thulakos „wór”[4]. Gatunek typowy: Didelphis opossum Linnaeus, 1758.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Voss, Díaz-Nieto i Jansa (2018) wyróżniają dodatkowo gatunek Philander quica (obejmujący populacje zaliczane we wcześniejszych publikacjach do gatunku P. frenatus, zdaniem autorów nienależące do tego samego gatunku co holotyp P. frenatus), Philander canus (uznawany przez nich za starszy synonim gatunków P. mondolfii i P. olrogi), Philander melanurus, Philander pallidus i opisany przez autorów nowy gatunek Philander pebas; autorzy uznają jednocześnie gatunek P. frenatus za młodszy synonim P. opossum[14]. W takim ujęciu do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[15][7][6]:

Opisano również gatunki wymarłe z miocenu Ameryki Południowej[16]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Typ nomenklatoryczny: Philander virginianus Tiedemann, 1808 (= Didelphis opossum Linnaeus, 1758).
  2. Niepoprawna późniejsza pisownia Philander Linnaeus, 1758.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b M.J. Brisson: Regnum animale in classes IX. distributum, sive, Synopsis methodica: sistens generalem animalium distributionem in classes IX, & duarum primarum classium, quadrupedum scilicet & cetaceorum, particularem divisionem in ordines, sectiones, genera & species: cum brevi cujusque speciei descriptione, citationibus auctorum de iis tractantium, nominibus eis ab ipsis & nationibus impositis, nominibusque vulgaribus. Lugduni Batavorum: Apud Theodorum Haak, 1762, s. 13, 207. (łac.).
  2. F. Tiedemann: Zoologie: zu seinen Vorlesungen entworfen. Allgemeine Zoologie, Mensch und Säugthiere. Landshut: In der Weberichen Buchhandlung, 1804, s. 426. (niem.).
  3. P. Matschie. Bemerkungen über die Gattung Didelphis L.. „Sitzungsberichte der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin”. 1916, s. 262, 267, 1916. (niem.). 
  4. a b A. Cabrera: Genera Mammalium. Madrid: Imprenta y Librería de Nicolás Moya, 1919, s. 47. (hiszp.).
  5. C. Rivillas, E. Caro, H. Carvajal & I. Vélez. Algunos tremátodos digeneos (Rhopaliasidae, Opistorchiidae) de Philander opossum (Marsupialia) de la costa pacífica colombiana, incluyendo Rhopalias caucensis n. sp.. „Revista de la Academia Colombiana de Ciencias Exactas, Físicas y Naturales”. 28 (109), s. 591, 2004. (hiszp.). 
  6. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 5. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  7. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 50–52. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  8. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Philander. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-10-20].
  9. D. Astúa: Family Didelphidae (Opossums). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 165–167. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.).
  10. Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 37. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  11. Anonim. Regnum Animale ..., Ed. 2 (M.J. Brisson, 1762): rejected for nomenciatural purposes, with the conservation of the mammalian generic names Philander (Marsupialia), Pteropus (Chiroptera), Glis, Cuniculus and Hydrochoerus (Rodentia), Meles, Lutra and Hyaena (Carnivora), Tapirus (Perissodactyla), Tragulus and Giraffa (Artiodactyla). „The Bulletin of zoological nomenclature”. 55 (1), s. 64–71, 1998. (ang.). 
  12. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 531, 1904. (ang.). 
  13. Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 155, OCLC 637083062 (ang.).
  14. R.S. Voss, J.F. Díaz-Nieto & S.A. Jansa. A revision of Philander (Marsupialia, Didelphidae). Part 1, P. quica, P. canus, and a new species from Amazonia. „American Museum Novitates”. 3891, s. 1–70, 2018. DOI: 10.1206/3891.1. (ang.). 
  15. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-07-17]. (ang.).
  16. J.S. Zijlstra, Philander Brisson, 1762, Hesperomys project (Version 23.6.0), DOI10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-07-19] (ang.).
  17. F. Ameghino: Sinopsis geológico-paleontológica. Suplemento (adiciones y corecciones). La Plata: La Libertad, 1899, s. 7. (hiszp.).
  18. F.J. Goin. Una nueva especie de Philander (Marsupialia, Didelphidae) del mioceno tardío del noroeste Argentino. „Mastozoología Neotropical”. 28 (1), s. e0540, 2021. DOI: 10.31687/saremMN.21.28.1.0.10. (hiszp.).