Opowiadanie dla dzieci o czworonogich zwierzętach
Opowiadanie dla dzieci o czworonogich zwierzętach (Diégesis pajdiὸphrastos ton tetrapὸdon zὸon) – bizantyńska opowieść zwierzęca z przełomu XIV i XV wieku.
Opowiadanie dla dzieci o czworonogich zwierzętach liczy sobie 1082 nierymowane wiersze polityczne. Lew i słoń wspólnie zasiadają na tronie. Obok tronu stoją wierni ministrowie: pantera i lampart, dalej - dworzanie wilk, pies i lis. Król lew chce zaprowadzić w swoim państwie trwały pokój. Zwołuje więc przez posłów: kota i mysz i przy pomocy małpy ogólne zgromadzenie zwierząt. Idei całkowitego pokoju przeciwne są zwierzęta mięsożerne. W czasie debaty dochodzi do krwawej walki. Lew rzuca się na krowę, lecz pada przebity rogami wołu. Tak kończy się władza silniejszego. Nastaje pokój, ale zwierzęta pozostają sobie wrogie[1].
Opowiadanie, mimo moralizatorskiej treści, nie było dopuszczone do użytku w szkołach ze względu na użyte w tekście wulgaryzmy i wyrazy obsceniczne. Zgromadzenie zwierząt odbywa się w 1365 roku, co pozwala datować utwór na koniec XIV wieku, jednak nie później niż XV wiek, z końca tego wieku pochodzi bowiem najstarszy zachowany rękopis[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b O. Jurewicz: Historia literatury bizantyńskiej. s. 314.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- O. Jurewicz: Historia literatury bizantyńskiej. Wrocław: Ossolineum, 1984. ISBN 83-04-01422-X.