Opracowanie ekofizjograficzne

Opracowanie ekofizjograficzne – dokumentacja sporządzana na potrzeby planów zagospodarowania przestrzennego lub studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, charakteryzujące poszczególne elementy przyrodnicze i ich wzajemne powiązania na obszarze objętym planem lub studium.

Cele:

1. dostosowanie funkcji, struktury i intensywności zagospodarowania przestrzennego do uwarunkowań przyrodniczych
2. zapewnienie trwałości podstawowych procesów przyrodniczych na obszarze objętym planem zagospodarowania przestrzennego
3. zapewnienie warunków odnawialności zasobów środowiska
4. eliminowanie lub ograniczenie zagrożeń i negatywnego oddziaływania na środowisko
5. ustalenie kierunków rekultywacji obszarów zdegradowanych

Zakres ekofizjografii:

• rozpoznanie i charakterystyka stanu oraz funkcjonowania środowiska;
• diagnoza stanu funkcjonowania środowiska;
• określenie przyrodniczych predyspozycji do kształtowania struktury funkcjonalno-przestrzennej, polegające w szczególności na wskazaniu obszarów, które powinny pełnić przede wszystkim funkcje przyrodnicze;
• ocena przydatności środowiska, polegająca na określeniu możliwości rozwoju i ograniczeń dla różnych rodzajów użytkowania i form zagospodarowania obszaru;
• wnioski – określenie uwarunkowań ekofizjograficznych, formułowanych w postaci wniosków z analiz, prognoz i ocen.

Bibliografia

• Ustawa z dn. 27.04.2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2021 r. poz. 1973)
• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 września 2002 r. w sprawie opracowań ekofizjograficznych (Dz.U. z 2002 r. nr 155, poz. 1298)