Ordynacka (jurydyka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Vogel, Widok pałacu Ordynackiego i klasztoru św. Kazimierza, 1785

Ordynackajurydyka, założona w 1739 roku przez Zamoyskich. Współcześnie jej obszar znajduje się w dzielnicy Śródmieście Warszawy.

Opis[edytuj | edytuj kod]

W 1725 roku Michał Zamoyski nabył od kapituły kościoła św. Jana nieruchomość znajdującą się po wschodniej stronie Nowego Światu, wyłączoną wcześniej z jurydyki Nowoświeckiej[1]. W 1739 roku jego syn Jan Jakub Zamoyski założył tam jurydykę, nazwaną Ordynacką. Zajmowała 14 działek po wschodniej stronie Nowego Światu, od ul. Ordynackiej do ul. Foksal[2]. Ulica Ordynacka była główną ulicą jurydyki[3].

Włączona do Warszawy wraz z innymi jurydykami w końcu XVIII wieku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 241. ISBN 978-83-62189-08-3.
  2. Maria Bogucka, Maria I Kwiatkowska, Marek Kwiatkowski, Władysław Tomkiewicz, Andrzej Zahorski: Warszawa w latach 1526–1795. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 0332-01-833-1, s. 302.
  3. Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 171. ISBN 978-83-62189-08-3.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Encyklopedia Warszawy, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1994, s. 580.