Oreodonta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oreodonta
Okres istnienia: eocenmiocen
56/5.333
56/5.333
Ilustracja
Merycoidodon
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Rząd

parzystokopytne

Podrząd

Oreodonta

Oreodonta – zwana czasami po angielsku przeżuwającymi świniami grupa przeżuwających ssaków kopytnych o krótkim pysku i kłach przypominających ciosy. Część z lepiej poznanych form przypominało dzisiejsze świnie, dlatego też grupę włączano do świniokształtnych (świniowate, pekari i ich przodkowie). Współczesny pogląd sytuuje je bliżej wielbłądowatych[1]. Nazwa naukowa Oreodonta oznacza „górskie zęby” i odnosi się do wyglądu trzonowców. Większość przedstawicieli osiągała rozmiary owcy. Niektórzy dorównywali wielkością bydłu domowemu. Byli ciężko zbudowani. Krótkie kończyny kończyły się czterema kopytkami. W przeciwieństwie do dzisiejszych przeżuwaczy posiadały długi ogon.

Z wyglądu przypominały świnię czy owcę i dopiero szczegóły budowy zębów wskazują na ich pokrewieństwo z wielbłądowatymi. Pasły się na terenach trawiastych i leśnych. Były szeroko rozprzestrzenione w Ameryce Północnej podczas oligocenu i miocenu, choć pojawiły się w eocenie. Formy późniejsze zróżnicoway się, wypełniając różnorodne siedliska. Przykładowo u Promerycochoerus znaleziono adaptacje wskazujące na częściowo wodny tryb życia, podobny do spotykanego u współczesnego hipopotama[2].

Klasyfikacja[edytuj | edytuj kod]

Oreodonta obejmują dwie rodziny. Merycoidodontidae (pierwotnie zwana Oreodontidae) obejmuje wszystkie zaawansowane ewolucyjnie gatunki. Rodzina Agriochoeridae zawiera mniejsze, prymitywniejsze formy. Razem tworzą wymarły takson w randze podrzędu. Wedle jednego z poglądów zwierzęta te były dalekimi krewnymi świniowatych, pekari i hipopotamów. Niektórzy naukowcy w związku z tym umieszczają je w podrzędzie świniokształtnych, Wedle innych takson ten bliższy jest wielbłądowatym, włączają go więc do podrzędu wielbłądokształtnych. Jeszcze inni specjaliści łączą oreodonty z krótko żyjącymi Cainothetia w podrząd Ancodonta. Wszyscy zgadzają się, że oreodonty stanowiły wczesne formy parzystokopytnych. Obecnie najwięcej dowodów przemawia za klasyfikacją Oreodonta w obrębie Tylopoda razem z wielbłądowatymi i Protoceratidae.

Literatura specjalistyczna pisuje ponad 50 rodzajów. Jednakże szeroko uznaje się pogląd, wedle którego taksonomia zbytnio je rozdrabnia[3][4]. Wiele ze wspomnianych nazw rodzajowych może w rzeczywistości stanowić synonimy. Ostatni pełny przegląd taksonomii oreodontow autorstwa C. Bertranda Schultza i Charlesa H. Falkenbacha[5] stał się przedmiotem krytyki za tworzenie nadmiernej ilości rodzajów częściowo na podstawie widocznych różnic anatomicznych pomiędzy okazami, które okazały się w rzeczywistości deformacjami tafonomicznymi powstałymi już po śmierci zwierzęcia[3]. Niezdeformowane czaszki umieszczano w jednym rodzaju, podczas gdy zgniecione bocznie w drugim, a te zgnieciono przednio-tylne w następnym. Naukowcy palnują więc powtórne przebadanie oreodontów i synonimizację wielu rodzajów, jednak dotychczas dokonano przeglądu tylko likla ich[3][6][7]. Dotychczas najlepiej poznanym rodzajem pozostaje Merycoidodon, wcześniej szeroko znany jako „Oreodon”.

Rodziny, podrodziny i rodzaje[edytuj | edytuj kod]

Rodzina Merycoidodontidae

Podrodzina †Oreonetinae

Podrodzina †Leptaucheniinae

Podrodzina †Merycoidodontinae (= Oreodontinae)

    • Merycoidodon (=Blickohyus, Genetochoerus, Oreodon, Otionohyus, Paramerycoidodon, Prodesmatochoerus, Promesoreodon, Subdesmatochoerus)
    • Mesoreodon

Podrodzina †Miniochoerinae

    • Miniochoerus (=Paraminiochoerus, Parastenopsochoerus, Platyochoerus, Pseudostenopsochoerus, Stenopsochoerus)

Podrodzina †Desmatochoerinae

Podrodzina †Promerycochoerinae

Podrodzina †Merychyinae

Podrodzina †Eporeodontinae

Podrodzina †Phenacocoelinae

Podrodzina †Ticholeptinae

Podrodzina †Merycochoerinae

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. M. Spaulding, M.A., O’Leary, J. Gatesy. Relationships of Cetacea (Artiodactyla) Among Mammals: Increased Taxon Sampling Alters Interpretations of Key Fossils and Character Evolution. „PLoS ONE”. 4, 2009. DOI: 10.1371/journal.pone.0007062. (ang.). 
  2. D. Palmer: The Marshall Illustrated Encyclopedia of Dinosaurs and Prehistoric Animals. London: Marshall Editions, 1999, s. 270–271. ISBN 1-84028-152-9.
  3. a b c Merycoidodontinae and Miniochoerinae. W: M.S. Stevens, Stevens, J.B.: The terrestrial Eocene-Oligocene transition in North America. Cambridge: Cambridge University Press, 1996, s. 498–573. ISBN 0-521-43387-8.
  4. Oreodontoidea. W: B. Lander: Evolution of Tertiary mammals of North America. Cambridge: Cambridge University Press, 1998, s. 402–425. ISBN 0-521-35519-2.
  5. Schultz, C.B. and C.H. Falkenbach. The phylogeny of the oreodonts: parts 1 and 2. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 139, s. 1–498, 1968. 
  6. Leptaucheniinae. W: E.A. CoBabe: The terrestrial Eocene-Oligocene transition in North America. Cambridge: Cambridge University Press, 1996, s. 574–580. ISBN 0-521-43387-8.
  7. J>M> Hoffman, & D.R. Prothero. Revision of the late Oligocene dwarfed leptauchenine oreodont Sespia (Mammalia: Artiodactyla). „Bulletin of the New Mexico Museum of Natural History and Science”. 26, s. 155–164, 2004.