Organizacja Tajnej Armii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) o 10:14, 21 mar 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Emblemat OAS

Organizacja Tajnej Armii, Organisation de l’Armée Secrète, OASfrancuska grupa terrorystyczna działająca w latach 1961-62[1].

Historia

Została założona w lutym 1961 roku w Madrycie. Jej liderem był generał Raoul Salan będący jednym z liderów nieudanego puczu z kwietnia tego samego roku[2]. Głównym celem Organizacji Tajnej Armii było powstrzymanie procesu dekolonizacji imperium francuskiego (ze szczególnym uwzględnieniem obszaru Algierii). Organizacja błędnie utożsamiana jest wyłącznie ze skrajną prawicą. W jej skład weszli reprezentanci całego szeregu nurtów ideowych i politycznych.Generał Salan identyfikował się jednoznacznie jako socjalista i republikanin, Georges Bidault, prezydent Narodowej Rady Ruchu Oporu, politycznej przybudówki OAS, łączył chrześcijańską demokrację z hiszpańskim republikanizmem. Głosy wsparcia płynęły także ze strony najbliższych współpracowników Charles’a de Gaulle’a, m. in. od francuskiego premiera Michel'a Debré[3].

Członkowie grupy przeprowadzili szereg zamachów bombowych i morderstw na terenie Francji i Algierii. Obiektem nieudanego zamachu był między innymi prezydent Charles de Gaulle[1]. Już po ogłoszeniu niepodległości przez Algierię, w lipcu 1962 roku przeprowadziła serię zamachów w Oranie. Fala terroryzmu w wydaniu OAS sprowokowała oddziały regularnej armii algierskiej i cywilnych Algierczyków do ataków na pozostałych w kraju Francuzów. Akty przemocy doprowadziły do masowego (z kraju wyjechało 900 tysięcy osób) exodusu ludności francuskiej z terenów byłej kolonii[4]. Wraz z exodusem Francuzów z Algierii doszło do przeniesienia struktur Organizacji Tajnej Armii do Francji gdzie jeszcze w tym samym roku została ona rozbita w wyniku działań francuskich służb. Członkowie rozbitej grupy zmienili nazwę na Komitet Ruchu Oporu i przenieśli swoje działania na obszar Europy. Na czele Krajowego Komitetu Ruchu Oporu stanął Georges Bidault. Także ta grupa zaprzestała działalności, spowodowane było to jej rozbiciem przez policję w połowie lat 60[1].

Jeden z terrorystów OAS, Georges Watin, był prawdopodobnie pierwowzorem postaci Szakala z powieści Fredericka Forsytha[5].

Organizacja

Struktura dowodzenia

Grupa Rola Szef Skład
ODM
Organisation-Des-Masses
Organizacja Mas
Rekrutacja Pułkownik Jean Gardes
Michel Leroy
APP
Action-Psychologique-Propagande
Akcja Psychologiczno-Propagandowa
Propaganda Jean-Jacques Susini -Komando Z
(Z od Jean-Marcel Zagamé, dowódcy polowego)
ORO
Organisation-Renseignement-Opération
Organizacja Wywiadu i Planowania
-BCR
Centralne Biuro Wywiadowcze
-

BAO Biuro Planowania Akcji

Planowanie i Wywiad Jean-Claude Perez
Jean Lalanne (BCR)
Roger Degueldre (BAO)
Albert Dovecar (Delta 1)
-Komando Delta
(D od Roger Degueldre, dowódcy)
Delta 1
Delta 2
Delta 3

Ważniejsi oficerowie

ps. „Soleil” („Słońce” od Ludwika XIV)
Szef Sztabu
Szef sztabu
  • pułkownik Godard
Szef pomocy medycznej
Dyrektor ORO
Dyrektor ORO (zastąpiony przez Pereza)
Dyrektor ODM
Dyrektor APP

Będący w Algierii

Dystrykt Oranu

Dowódca Oddziałów „Guillaume”
Pomoc Medyczna
Cywile
  • Pułkownik Dufour
Zmiennik Gen. Jouhaud’a
  • Generał Gardy
Kapitan Pierre Sergent
Członek Dyrektoriatu Rewolucyjnego
Christian Léger
Członek Dyrektoriatu Rewolucyjnego
Jean-Marie Curutchet
Członek Dyrektoriatu Rewolucyjnego
Denis Baille
Członek Dyrektoriatu Rewolucyjnego
Jean-René Souètre
Członek Dyrektoriatu Rewolucyjnego

Dystrykt Algieru

  • Pułkownik Vaudrey
BCR
Ofensywa

Dystrykt Konstantyny

Zwiad i Zadania Specjalne

Francja macierzysta

ps. „Verdun”
Szef Sztabu
Dyrektor ODM
APP
ORO

Gujana Francuska

Grupa Hiszpańska

OAS-Madryt

BAO


Przypisy

  1. a b c OAS. portalwiedzy.onet.pl. (pol.).
  2. Wojna o niepodległość Algierii. http://historia.org.pl/.+(pol.).
  3. Jacek Bartyzel, Testament pułkownika Jeana Bastien-Thiry (2 lutego 1963 r,).
  4. Michał Staniul: Francuskie zbrodnie w wojnie o niepodległość Algierii. http://historia.wp.pl/.+(pol.).
  5. Reading British [online], www.rootsweb.com [dostęp 2017-11-25].

Bibliografia

  • Bogdan Moszkiewicz: Spiskowcy V Republiki. Warszawa 1963, s. 53–56, 312–315, 328–340.
  • Jarosław Tomasiewicz: Terroryzm na tle przemocy politycznej (Zarys encyklopedyczny), Katowice 2000, s. 95-97.
  • Jacek Bartyzel: Testament pułkownika Jeana Bastien-Thiry (2 lutego 1963 r,), Biała Podlaska 2013, s. 62.

Zobacz też