Orliczka kreteńska
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Klad | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Nazwa systematyczna | |
| {{{nazwa łacińska}}} L. Sp. Pl. 130. 1 Mai 1753 | |
Orliczka kreteńska (Pteris cretica) – gatunek paproci należący do rodziny orliczkowatych. Jest szeroko rozprzestrzeniony; w środowisku naturalnym rośnie dziko w Azji, Europie, Afryce i w Ameryce Środkowej[2]. W wielu krajach jest uprawiany jako roślina ozdobna.
Morfologia
Paproć o długoogonkowych, pojedynczo nieparzysto-pierzaście złożonych liściach składających się z kilku dużych listków. Liście mają długość do 30 cm i są ich 2 rodzaje; większe, sztywno wzniesione liście zarodnikonośne i mniejsze, łukowato zwieszające się w dół liście płonne[3]. Roślina wytwarza kłącza. Zarodnie z zarodnikami powstają na brzegach podwiniętych listków. Występuje w dwu odmianach[2]:
- Pteris cretica var. albolineata – o jasnych, zielono obrzeżonych liściach
- Pteris cretica var. cretica – o jednolicie zielonych liściach
Zastosowanie
W Polsce jest uprawiana jako ozdobna roślina pokojowa. Prawidłowo pielęgnowana jest rośliną długowieczną. Niektóre odmiany (np. P. cretica 'Wimsettii') są uprawiane również pod osłonami (w tunelach foliowych i szklarniach), a ich ozdobne, karbowane liście są wykorzystywane do bukietów, wieńców i wiązanek.
Uprawa
- Wymagania. Jest łatwa w uprawie, wśród paproci wyróżnia się dość dobrą tolerancją na suche powietrze w naszych mieszkaniach. Jako podłoże najlepsza jest ziemia torfowa. Lubi wilgotne powietrze, aby jej to zapewnić należy doniczkę ustawić w pojemniku z stale wilgotnym torfem. Latem odpowiednia jest temperatura ok. 21 °C, źle toleruje wysokie temperatury. Zimą temperatura nie powinna być niższa od 10 °C. Liści nie należy nabłyszczać.
- Sposób uprawy. Wymaga obfitego podlewania; latem codziennie, zimą 2–3 razy tygodniowo, tak, by ziemia w doniczce nigdy nie przeschnęła. Podlewać należy wodą bezwapniową. Aby zapewnić odpowiednią wilgotność należy roślinę spryskiwać wodą, szczególnie w zimie, gdy powietrze jest suche od centralnego ogrzewania, oraz podczas letnich upałów. Spryskiwanie wystarcza też do zmycia liści z kurzu. Przesadza się roślinę do większej doniczki co roku na wiosnę. Latem nawozi się połową zalecanej dawki płynnych nawozów wieloskładnikowych raz na 2 tygodnie, zimą raz na miesiąc.
- Rozmnażanie. Najłatwiej przez podział rozrośniętej kępy podczas wiosennego przesadzania. Fachowcy rozmnażają tę paproć również przez zarodniki. Zazwyczaj paproć samorzutnie rozsiewa się i często w pojemniku wyrastają z zarodników młode paprocie, które można rozsadzić.
Przypisy
- ↑ Smith, A. R., K. M. Pryer, E. Schuettpelz, P. Korall, H. Schneider & P. G. Wolf: A classification for extant ferns. Taxon 55(3): 705–731, 2006. [dostęp 2009-11-13]. (ang.).
- ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2009-03-08].
- ↑ Ogród Botaniczny Zabrze. [dostęp 2009-04-24].
Bibliografia
- Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
- Dawid Longman: Pielęgnowanie roślin pokojowych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1997. ISBN 83-09-01559-3.