Orzew
50°45′N 26°07′E/50,750000 26,116667,_%D1%81%D0%BC%D1%82.%D0%9E%D1%80%D0%B6%D1%96%D0%B2,_2.jpg) Cerkiew Przemienienia Pańskiego (UKP PK) | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Powierzchnia |
8,95 km² | ||||
| Populacja (2019) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 362 | ||||
| Kod pocztowy |
35313 | ||||
Położenie na mapie obwodu rówieńskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
| 50°45′N 26°07′E/50,750000 26,116667
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Orzew[2] (ukr. Оржів, Orżiw) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, w rejonie rówieńskim, u ujścia rzeki Uście do Horynia.
W miejscowości znajduje się przystanek kolejowy Orzew i kombinat drzewny.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość powstała w XVI wieku.
W II Rzeczypospolitej miejscowość należała do gminy Klewań w powiatu rówieńskim, w województwie wołyńskim.
Podczas rzezi wołyńskiej do Orzewa ściągali polscy uchodźcy z okolicznych wsi licząc na ochronę niemieckiej załogi obsadzającej kombinat drzewny. Dzień po wycofaniu się Niemców Orzew został zaatakowany przez liczny oddział UPA, co spowodowało ewakuację Polaków do Klewania. Podczas ewakuacji zostało zabitych około 30 Polaków; napastnicy spalili osadę fabryczną[3][4].
W 1959 roku Orzew otrzymał status osiedla typu miejskiego.
W 1989 liczyło 4127 mieszkańców[5].
W 2013 liczyło 3885 mieszkańców[6].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Pamiątkowy krzyż poświęcony Dmytrowi Klaczkiwskiemu -
Rzeźba Matki Boskiej -
Upamiętnienie Serhija Kaczynskiego
_%D0%B2_%D1%81%D0%B5%D0%BB%D0%B8%D1%89%D1%96_%D0%9E%D1%80%D0%B6%D1%96%D0%B2_%D0%A0%D1%96%D0%B2%D0%BD%D0%B5%D0%BD%D1%81%D1%8C%D0%BA%D0%BE%D0%B3%D0%BE_%D1%80%D0%B0%D0%B9%D0%BE%D0%BD%D1%83.JPG)
.jpg)
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- cerkiew pw. Przemienienia Pańskiego (1770 r.)[7]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.61
- ↑ Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych Świata. Maciej Zych (redaktor). Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2013, s. 329. ISBN 978-83-254-1988-2.
- ↑ Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 689, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
- ↑ Grzegorz Motyka: Od rzezi wołyńskiej do akcji „Wisła”. Kraków 2011, s. 180. ISBN 978-83-08-04576-3.
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
- ↑ Grzegorz Rąkowski: Wołyń. Przewodnik po Ukrainie Zachodniej. Część I. Pruszków: Rewasz, 2005, s. 274. ISBN 83-89188-32-5.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Orżew, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 416.
